dinsdag 25 december 2012

Jantje Beton: project in Gaza

Volkskrant 24 December 2012
Jantje Beton zet de sponsorovereenkomst met beveiligingsbedrijf G4S Cash Solutions Nederland stop. Dit omdat het hoofdkantoor van het bedrijf G4S in de media werd beschuldigd van betrokkenheid bij de beveiliging van Israëlische gevangenissen waar Palestijnse politieke gevangenen onterecht vast zouden zitten. Dat meldde Jantje Beton.

Samen buitenspelen is leuk en goed voor kinderen. Daarom start en steunt Jantje Beton projecten die ervoor zorgen dat kinderen in hun eigen buurt vrij buiten kunnen spelen.

zaterdag 22 december 2012

Henryk Broder: “We beleven de laatste dagen van Europa”

In de papieren Volkskrant van heden 22 December 2012 weer een zeer interessant artikel van Henryk Broder waarin hij in een kersttoespraak zijn visie op de toekomst van de EU geeft.
Helaas heeft de Volkskrant gemeend het artikel niet integraal op internet te moeten zetten.
De geïnteresseerde lezer moet zich eerst namelijk registreren, om dit artikel te kunnen lezen.

De Volkskrant loopt achter de feiten aan, want dit artikel dat eerst in de Deutsche Wirtschafts Nachrichten is geplaatst, is reeds door anderen op internet geplaatst, en wel in het Nederlands.
Op de website van E. J. Bron, is het artikel in het Nederlands te lezen.

Henryk Broder: „Wir erleben die letzten Tage Europas  
(Duits)

Für den Schriftsteller Henryk Broder ist die EU der massivste Versuch einer Ent-Demokratisierung der Gesellschaft seit dem Ende der Sowjetunion. Er gibt ihr deswegen keine Überlebenschance – auch wenn die Gäste auf der Titanic nichts von dem Eisberg hören wollen, auf den der alte Kontinent zusteuert. Die Deutschen Wirtschafts Nachrichten dokumentieren eine zornige Rede Broders.

Henryk Broder: “We beleven de laatste dagen van Europa” (Nederlands)
Voor de schrijver Henryk M. Broder is de EU de grootste poging tot een ont-democratisering van de samenleving sinds het einde van de Sovjet-Unie. Hij geeft haar daarom geen overlevingskans – ook al willen de gasten op de Titanic niets horen over de ijsberg waar het oude continent op aanstuurt.





vrijdag 21 december 2012

De Motie die Timmermans niet gaat uitvoeren

Op 17 Maart 2011 diende Kamerlid  van der Staaij (SGP) een Motie in waarin hij de regering verzocht de financiële steun aan de Palestijnse Autoriteiten(PA) te stoppen, zolang de PA  doorgaat met het aanmoedigen van terroristische tegen de burgers van Israel, onder meer in het onderwijs en door het vernoemen van openbare voorzieningen naar terroristen.
Deze Motie werd toen aangenomen.

Op 19 December 2012 informeerde de heer van der Staaij (SGP) bij de nieuwe minister van Buitenlandse zaken Frans Timmermans (PvdA) naar de uitvoering van zijn Motie van 17 Maart 2011.
In eerste instantie antwoordde de  Minister schriftelijk, dat deze motie destijds niet was aangenomen.

Schriftelijk antwoord minister Timmermans 19 December 2012

Vraag
Hoe gaat de regering om met de Motie van der Staaij die ertoe strekt dat aan PA geen subsidie meer wordt verleend als er geen concrete maatregelen tegen terrorisme zijn genomen?

Antwoord Minister
Voor de goede orde wijs ik erop dat de genoemde motie van der Staaij door de Kamer is verworpen.

Tijdens de mondelinge vragen, wees de heer van der Staaij de minister erop, dat deze Motie van 17 Maart 2011 wel degelijk door de Kamer was aangenomen, en vroeg of de Minister bereid was van de uitvoering hiervan werk te maken.

Het antwoord van Minister Timmermans, was veelbetekenend, "Laat ik er nog eens goed naar kijken. Als de motie is aangenomen, zou ik die eigenlijk moeten uitvoeren.
Op de manier waarop ik de motie ga uitvoeren kom ik nog een keer bij u terug
."

Dat minister Timmermans de motie niet zal uitvoeren, is duidelijk, want deze Minister staat al jaren bekend om zijn openlijke anti Israël houding, verpakt in maskerend taalgebruik.

donderdag 20 december 2012

Palestijnse werknemers bij Israëlische Kolonisten

20-12-2012
Onderstaand artikel stond vandaag in de papieren Volkskrant.
Ad Bloemendaal

In Europa wordt opgeroepen producten uit Joodse nederzettingen in Palestijns gebied te boycotten.
De Palestijnse werknemers hopen dat het niet lukt. `Er is geen ander werk.'


BARKAN 'Een geschenk van Allah', zegt Um-Khalim (48) over haar baan in de Israëlische nederzetting Barkan, op de Westelijke Jordaanoever. De gescheiden Palestijnse moeder van twee dochters werkt er al twaalf jaar in het confectie-atelier van Mega Print, fabrikant van wegwerpkleding. Dat haar werkplek omstreden is, kan haar niet schelen.
'Ik werk hier met plezier,' zegt ze vanachter haar naaimachine. 'Met wat ik verdien kunnen mijn dochters aan de universiteit studeren. Heel wat mensen in mijn dorp benijden me.'


In Europa wordt opgeroepen tot een economische boycot van de nederzettingen in Palestijns gebied, maar die - oproepen ontmoeten in Barkan weinig begrip, ook niet bij Palestijnen.
'Wat willen ze van me? Er is simpelweg niet genoeg werk in de Palestijnse Gebieden', zegt Alam, een 50-jarige collega van Um-Khalim. Tot vorig jaar had hij een eigen confectie-atelier in Nablus, maar dat ging failliet. Alam: 'Via familie kreeg ik drie maanden geleden een baan bij Mega Print. Een gelukje. Ik heb vijf kinderen en ik kan niet van de wind leven. Zelfs als ik in Nablus werk zou vinden, zou ik er bijna niets verdienen.'
De boycotoproepen komen nog niet van Europese regeringen. Ook na de recente aankondiging van Israël dat het duizenden nieuwe huizen in bezet gebied gaat bouwen, volstond de EU opnieuw met het uiten van schriftelijke verontwaardiging. Binnen de EU is er zelfs geen meerderheid te vinden voor het duidelijk etiketteren van producten die uit de nederzettingen worden ingevoerd. De consument weet doorgaans niet beter of hij koopt `Made in Israel'.

Twee jaar geleden kondigde het Palestijnse Bestuur harde actie aan. Producten van de kolonistenindustrie zouden van de schappen verdwijnen en het  werd Palestijnen bij de wet verboden in nederzettingen te werken. Onder Israëlische werkgevers heerste heel even paniek. Moesten ze echt gastarbeiders  gaan werven in Thailand en India? Maar bij gebrek aan een Palestijns economisch alternatief verpieterde de actie al snel. Het leger van 30 duizend Palestijnse werkers in de nederzettingen is sindsdien alleen maar gegroeid.

Voordelige vestiging
Met 150 werknemers -van wie 90 Palestijnen - is Shamir Salades een van de grotere bedrijven in Barkan. In 1988 verhuisde het van Petah Tikva, bij Tel Aviv, naar de huidige locatie. 'Wegens ruimtegebrek', zegt directeurAmiram Guy. Maar er waren ook andere redenen: 'Het was voordelig. De regering stimuleerde industriële vestigingen bij nederzettingen en we hoefden Palestijnen niet het in Israël geldende minimumloon te betalen.'
Dat laatste veranderde in 2006, op last van het Hooggerechtshof. Palestijnse arbeiders verdienen nu minstens 23 shekel (5 euro) per uur en ze hebben recht op een vakantie-uitkering en een reiskostenvergoeding. Het komt neer op 900 euro per maand, vijf maal meer dan het inkomen van een productiemedewerker in de Palestijnse Gebieden.

'Hierin Barkan vormen Israëliërs en Palestijnen een model van vreedzaam samenleven,' zegt directeur Guy. 'Ik kan me niet herinneren dat er ooit spanningen zijn geweest. Zelfs niet in de tijd van de intifada's.' We lopen door afdelingen waar Palestijnse werknemers groenten schoonmaken, kikkererwten koken en met hummus gevulde kuipjes in dozen verpakken. 10 procent van de productie gaat naar de Verenigde Staten en Europa. Ook in Nederland is de hummus van Shamirin supermarkten te vinden.
'De Amerikanen maken geen problemen, maar in Europa betalen we 17 procent invoerrechten over al onze producten,' vertelt Guy. De EU redeneert dat Europese handelsovereenkomsten met Israël geen betrekking hebben op de Westelijke Jordaanoever. Ondernemers in de nederzettingen lijden daar financieel niet onder, want de Israëlische overheid compenseert hen volledig voor wat ze omschrijft als 'discriminatie'. Guy's enige klacht is dat de daarmee gemoeide bureaucratie hem hoofdpijn bezorgt.

De meeste bedrijven in de nederzettingen produceren alleen voor de Israëlische markt. De export naar Amerika en Europa bedraagt volgens een opgave van het ministerie van Buitenlandse Zaken niet meer dan 230 miljoen euro. Een schijntje van de internationale handel, maar toch vijftien maal de totale uitvoer van de Palestijnse Gebieden.
De boycotbeweging heeft een paar bescheiden successen geboekt met acties tegen bedrijven die eigendom zijn van multinationals. Zo heeft Heineken de Barak-wijnmakerij van de Westoever teruggetrokken en Unilever de snackfabrikant Begel Begel. Ook slotenmaker Mul-T-lock is door zijn nieuwe Zweedse eigenaar gerepatrieerd.

Israëlische werkgevers wekken graag de indruk dat de industrieterreinen op de Westoever zijn aangelegd om de Palestijnen een behoorlijke boterham te laten verdienen. In werkelijkheid zijn ze, net als de gewone nederzettingen, onderdeel van Israëls streven het in 1967 bezette gebied blijvend te beheersen.
Midden op de Westoever, vlak bij Barkan, ligt Ariel. Die grote stedelijke nederzetting vormt het belangrijkste steunpunt in de strategische route van Tel Aviv naar de Jordaanvallei. 'In 1981 werd ik gebeld door Ariel Sharon, met de vraag of ik bij Ariel een industrieterrein wilde stichten,' vertelt burgemeester Ron Nachman. `Dat heb ik gedaan in Barkan. We hebben hier nu in totaal tweehonderd bedrijven, die werk bieden aan zesduizend mensen. En er staan nog twintig bedrijven op de wachtlijst voor een uitbreiding.'

'Obstakels voor vrede'
Vorige maand publiceerde een reeks Europese NGO's -waaronder drie Nederlandse - een pleidooi voor maatregelen. De EUveroordeelt al jaren de nederzettingen als obstakels voor vrede, schrijven ze, maar ondertussen stimuleren de lidstaten hun groei door er handel mee te drijven. Oud-minister van Buitenlandse Zaken Hans van den Broek pleit het in het voorwoord voor een invoerboycot of etikettering, die consumenten duidelijk maakt waar de producten vandaan komen.
Burgemeester Nachman moet niets hebben van 'die oerdomme boycotacties' in Europa: 'Begrijpen ze daar echt niet dat de Palestijnse arbeiders als eersten op straat zouden staan?'
De omstreden wet heeft zijn steun, want de boycot-eisers zijn 'beroeps-vredesactivisten, die Europa ophitsen omdat ze hier in Israël geen poot aan de grond krijgen'.'We hebbende Europeanen helemaal niet nodig,' zegt hij. 'Als ze het ons moeilijk maken, zoeken we wel andere afzetmarkten.'

Bijzondere websites
NGO MONITOR
 
HONEST REPORTING

zondag 9 december 2012

HRW: Uitspraken Iran geen aansporing tot genocide op Israel

Kenneth Roth algemeen directeur van Human Right Watch is van mening, dat de uitspraken van de regering in Iran, waarin ze oproept om de staat Israel te vernietigen, vergelijkbaar is met de uitspraken van Shas leider Rabbi Ovadia Yosef.
Roth vergelijkt de moslim leiderschap van Iran met een kleine radicale religieuze partij in Israel, die vergelijkbare uitspraken doet richting de Palestijnen en Arabieren.
Dit kun je vergelijken met uitspraken van de PVV over de Palestijnen,te reflecteren op het beleid van de Nederlandse regering.

De Jerusalem Post publiceerde 8 december een artikel dat op 4 december in de The Wall Street Journal hierover was geplaatst.


In 2010 werd Human Right Watch door biljonair George Soros een bedrag van 100 miljoen dollar over een periode van 10 jaar toegezegd. George Soros staat al jaren bekend als anti Israel, en hij financiert dan ook meerdere anti Israel organisaties.
Ook Kenneth Roth staat bekend als anti Israel, en bewijst met zijn laatste ontkenning van
de genocidale aspiraties van het Iraanse bewind, dat niet verder hoeft te worden aangetoond, dat hij Human Right Watch in een proxy van Iran heeft verandert.
Al eerder is door o.a.  The Atlantic melding gemaakt van fondsenwerving in Saudi Arabie  door HRW, waarin als voorwaarde hiervoor door de Saudisch werd verlangd, dat dit geld voornamelijk als actiemiddel tegen israel zou worden ingezet.




donderdag 6 december 2012

Micha de Winter vergelijkt appels met peren

De twitter van Geert Wilders naar aanleiding van het doodschoppen van een grensrechter, waarin hij schreef: "Politiek en media blind voor racistisch geweld Marokkanen. We hebben geen voetbalprobleem maar een Marokkanenprobleem," was voor Pauw & Witteman aanleiding om weer twee deskundigen uit te nodigen, met als doel om de woorden van Wilders te bagatelliseren, en te ontkrachten.

Journalist Abdeljalil Kaddour en hoogleraar pedagogiek  Micha de Winter moesten het karwei klaren. Kaddour viel op door zijn onsamenhangende visie op dit onderwerp, en weinig mensen zullen zijn menig hierover hebben begrepen. Hij wist bijvoorbeeld niet eens, dat uit statistieken is gebleken dat de Marokkaanse jeugd oververtegenwoordigd  is in crimineel gedrag.

Micha de Winter daarentegen meende dat de strand rellen in Hoek van Holland en de de project X rellen in Haren bewezen dat geweld geen specifieke Marokkaanse aangelegenheid is. Sterker nog, zo betoogde de Winter de rellen in Hoek van Holland waren eigenlijk veroorzaakt door PVV aanhangers. Waar die wetenschap op gebaseerd is, laat zich raden !
Niemand echter heeft beweert dat Marokkaanse jeugd verantwoordelijk zijn voor alle vormen van overlast en andere vormen van crimineel gedrag.

Feit is dat de Marokkaanse jeugd al jaren in wijken van de grote steden, zich bezondigen aan structureel intimiderend en gewelddadig gedrag naar vooral niet Marokkaanse of islamitische burgers toe. Of dit een bewuste strategie is, kan niet eenvoudig worden beantwoord, maar het doelbewust aanvallen van burgers die duidelijk als Joden zijn te omschrijven, (Keppeltje of orthodox gekleed) door Marokkanen behoeft niet meer te worden bewezen.

Micha de Winter is de zoveelste pseudowetenschapper,  die door Pauw en Witteman word opgevoerd, om de groeiende mening dat de multiculturele samenleving met de Islam als belangrijke deelnemer niet mogelijk is, te omschrijven als uitingen van populisten en fascisten.




dinsdag 4 december 2012

Betwiste of bezette gebieden

Nu Israel weer aankondigt door te gaan met de bouw van huizen rondom Jeruzalem, breekt de discussie weer los, over de definitie van de Westoever (Judea en Samaria)
Harrie Verbon schreef in 2008 een artikel over de juridische status van de zogenaamde Palestijnse gebieden in de Internationale Spectator
Het complete artikel met verwijzingen is hier ook te lezen.

Degenen die de Palestijnse zaak een goed hart toedragen beroepen zich vaak op het
“internationaal recht” om hun veroordeling van Israël te onderbouwen. Het gaat
hierbij om resoluties van de Verenigde Naties (VN) waarin Israël wordt veroordeeld
dan wel wordt bevolen bepaalde handelingen te verrichten. Dergelijke resoluties zijn
er in overvloed. Meer dan een kwart van de VN resoluties die de
mensenrechtensituatie in een land veroordelen hadden betrekking op Israël. Zes van
de tien speciale bijeenkomsten van de Algemene Vergadering gingen over het
Midden-Oosten conflict en eindigden vaak in een veroordeling van Israël. Voor de
(internationale) burger die deze veroordelingen probeert te bezien in het perspectief
van de mensenrechten elders in de wereld is de grote aandacht voor vermeend onrecht
als gevolg van het optreden van Israël verbazingwekkend. Zoals Bayefski ook
betoogt, kunnen de uitspraken van de VN over Israël moeilijk als proportioneel
worden beschouwd als men beziet in welke gevallen de aantasting van mensenrechten
tot op heden niet werden veroordeeld.

Het is voor een objectieve beschouwer moeilijk zich aan de indruk te
onttrekken dat in de kwestie Israël het internationaal recht misbruikt wordt om eng
politieke doeleinden te realiseren. Dat dit mogelijk is, komt kennelijk doordat de
scheiding van machten op internationaal niveau niet goed gerealiseerd is. Voor een
deugdelijk nationaal rechtssysteem wordt algemeen de scheiding van de machten als
een noodzakelijke voorwaarde gezien. In Nederland werd er bijvoorbeeld over
geklaagd dat het Tweede-Kamerlid mevrouw Verdonk demonstratief aanwezig was
bij het proces tegen de mevrouw die verdacht werd van doodslag op een Marokkaanse
tasjesdief. Men wil niet dat de politiek zich bemoeit met de toepassing van het recht.
Bij het internationaal recht wordt er echter wel ”recht” gesproken door
belanghebbende staten, namelijk in de algemene vergadering of de veiligheidsraad
van de Verenigde Naties. De resoluties die in deze organen worden aangenomen
hebben het karakter van een rechtelijke uitspraak (al zijn de resoluties van de
algemene vergadering niet dwingend), maar worden uiteraard mede beïnvloed door de
politieke belangen van de lidstaten. In het geval van Israël was er in de jaren ‘70 en
‘80 sprake van een hecht blok van Arabische landen en landen in de invloedssfeer van
de Sovjet Unie die er vaak in slaagden Israël in de verdachtenbank te krijgen. Dit
wijst op een ander probleem, namelijk dat staten die onderdeel zijn van het
internationaal rechtssysteem in eigen huis vaak geen deugdelijk rechtssysteem
bezitten, maar toch invloed uitoefenen op de uitspraken in het kader van het
internationaal recht.

Het meest dichtbij het ideaal van een scheiding der machten komt het
Internationale Hof van Justitie waar, naar ik aanneem, zonder ruggespraak recht wordt
gesproken. Helaas blijkt ook hier dat politieke pressie de uitspraken van het Hof
kunnen beïnvloeden. Dat heeft zich met name voorgedaan bij de beoordeling door het
hof van het Israëlische veiligheidshek op de Westoever uit 2004.
In dit artikel wil ik twee gevallen bespreken waar eng politieke bedoelingen
van de VN in zijn uitspraken klaarblijkelijk de overhand hebben gehad. Ten eerste
gaat het hierbij om de non-legitimiteit van de nederzettingen, zoals uiteengezet in
resolutie 446 uit 1979 van de veiligheidsraad en ten tweede gaat het om het advies
van het Internationale Hof van Justitie over het Israëlische veiligheidshek. In de
conclusie behandel ik dan de vraag in hoeverre deze en andere, hier verder niet
uitgewerkte, uitspraken in het kader van het internationale recht bijgedragen hebben
tot de oplossing van het Israël/Palestina conflict. Ik zal daar betogen dat de werking
voornamelijk contraproductief heeft uitgepakt omdat beide partijen zich mede door
deze uitspraken extreem hebben opgesteld. Het zou een bijdrage aan de vrede zijn als
de organen van de VN zich een tijd niet met het conflict zouden bemoeien en het aan
de grootmachten zouden overlaten om te proberen vrede tussen alle partijen tot stand
te brengen.

De nederzettingen
Volgens resolutie 446 zijn de nederzettingen die Israël op bezet gebied heeft gebouwd
in strijd met de Vierde Conventie van Genève die een bezettende mogendheid
verbiedt om delen van zijn eigen burgerbevolking over te brengen naar bezet gebied.
Deze conventie is na de tweede wereldoorlog opgesteld om de gedwongen
volksverhuizingen te voorkomen die de Nazi’s in Oost Europa organiseerden. In het
geval van de Israëlische nederzettingen op de Westoever is er natuurlijk geen sprake
van gedwongen deportatie. De nederzettingen zijn oorspronkelijk niet het gevolg van
doelbewust Israëlisch regeringsbeleid. Integendeel, door pressie van orthodoxe Joden
heeft de Israëlische regering na de zesdaagse oorlog van 1967 moeten gedogen dat
Israëliërs zich in bezette gebieden gingen vestigen. Deze “kolonisten” vestigden zich
in onbewoonde gebieden en deden dat vrijwillig. Ook al verschaften latere Israëlische
regeringen soms subsidies aan kolonisten, dan is dit nog niet te vergelijken met Nazi
deportaties.

Dit is dan nog afgezien van de vraag in hoeverre de Westelijke Jordaanoever
als bezet gebied kan worden beschouwd. De Westoever behoorde aan geen enkele
soevereine staat legaal toe op het moment dat Israël de macht kreeg over dit gebied
tijdens de zesdaagse oorlog van 1967. Jordanië had weliswaar na de
onafhankelijkheidsoorlog van Israël in 1948 de Westoever geannexeerd, maar dat was
een illegale handeling volgens internationaal recht. Israël kan dat gebied dus ook niet
“teruggeven” aan de vorige rechtmatige eigenaar, want de vorige rechtmatige
eigenaar was in feite het Verenigd Koninkrijk dat zich in 1948 echter uit het gebied
had teruggetrokken nadat de VN in 1947 het verdelingsplan voor Palestina hadden
aangenomen. Weliswaar hadden de VN in dat plan het zelfbeschikkingsrecht van de
lokale Arabische bevolking erkend, maar die bevolking heeft dat geschenk nooit
geaccepteerd. De Arabieren hebben altijd geweigerd om een twee-staten oplossing te
accepteren. Zowel het voorstel van de zogeheten Peel commissie, in 1937 ingegsteld
vanwege de Britse regering, om het Palestijns gebied voor 2/3 deel in een Arabisch
gebied en voor 1/3 deel in een Joods gebied op te splitsen, als het VN verdelingsplan
van 1947, als de zogeheten groene lijn van de wapenstilstand van 1949 zijn niet door
de Arabieren geaccepteerd. Als gevolg daarvan liggen de grenzen tussen Israël en een
onafhankelijke Arabisch Palestijnse staat niet vast.

De Verenigde Naties heeft na de zesdaagse oorlog uitgesproken dat er sprake
was van bezetting door Israël. Het internationaal recht laat alleen het gewelddadig
bezetten van een land toe als dat gemotiveerd wordt door zelfverdediging. Dan is een
tijdelijke bezetting gerechtvaardigd totdat er door de andere, aanvallende partij
voldoende garanties voor veilige grenzen worden gegeven. Vanuit die optiek is de
bezetting door Israël rechtmatig als we er van uitgaan dat de zesdaagse oorlog in 1967
voor Israël een verdedigingsoorlog was. Dit werd impliciet door de VN ook
uitgesproken in resolutie 242 waarin tegenover ontruiming van bezette gebieden door
Israël vredesakkoorden werden verlangd tussen Israël en de Arabieren. Deze resolutie
sprak echter niet van “de” bezette gebieden en gaf daarmee impliciet aan dat de
partijen via onderhandelingen (veilige) grenzen moesten vaststellen. Er is na 41 jaar
nog steeds geen vredesakkoord met de Palestijnse Arabieren. De partijen waren er
dichtbij in de Camp David/Taba onderhandelingen van 2000/2001 toen president
Clinton, mede uit naam van Israël, aan Arafat 95 tot 99 procent van de Westoever en
beheer over de Arabische gebieden in Jeruzalem aanbood. Zoals bekend vond Arafat
dat niet genoeg en werden de onderhandelingen afgebroken. Als die
onderhandelingen ooit weer op gang zullen komen, moet afgewacht worden in welk
land de nederzettingen als gevolg van dat vredesproces terechtkomen. Overigens was
in de Oslo akkoorden van de jaren ’90 tussen de Fatah van Arafat en Israël niets over
de nederzettingen vastgelegd. Nederzettingen zouden onderdeel zijn van een finale
overeenkomst die echter, doordat over en weer de afspraken van het akkoord niet
werden nagekomen, nooit werd gesloten.

Opvallend is derhalve dat, terwijl al in 1979 door de veiligheidsraad de
nederzettingen als illegaal werden bestempeld, in latere diplomatieke processen deze
illegale status nauwelijks een rol speelde in onderhandelingen. De status van
Jeruzalem, het recht op terugkeer van vluchtelingen en de finale grenzen waren steeds
de belangrijkste onderwerpen. Het is dan ook evident dat zodra die grenzen door de
betrokken partijen zijn vastgelegd het lot van de nederzettingen ook zal zijn bezegeld.
Hoewel momenteel de nederzettingen over de gehele Westoever zijn verspreid is het,
gezien het Camp David proces van 2000, in het geheel niet evident dat nederzettingen
voldongen feiten creëren. Met andere woorden, hoewel het vanuit het standpunt van
de lokale Arabische bevolking begrijpelijk is dat de uitbreiding van de nederzettingen
als een verdere inperking van hun toekomstige grondgebied worden geïnterpreteerd,
zal een vredesverdrag de grenzen definitief moeten vastleggen. Hoe langer een
vredesverdrag uitblijft, des te hoger de kans dat de nederzettingen wel als voldongen
feiten worden geïnterpreteerd.

woensdag 28 november 2012

Zorgverzekeraar Zorgeloos lijkt niet te bestaan

Als eerste las ik het in de Telegraaf, dat het mogelijk zou zijn, om in 2013 het eigen risico van €350,- in de zorg te kunnen afkopen, bij een nieuwe zorgverzekeraar met de mooie naam Zorgeloos.
Zorglabel Zorgeloos, zo noemt de Telegraaf deze nieuwe verzekering.
Wie op Google het zoekwoord: Zorgverzekeraar Zorgeloos intoets, krijgt tientallen webadressen van vergelijking websites tot serieuze media, die allemaal één ding gemeen hebben, namelijk dat niemand een weblink naar deze verzekering schijnt te kunnen geven.

Ook een zoektocht op de kamer van Koophandel, waar ieder bedrijf moet worden ingeschreven, levert tientallen bedrijven op met de naam "Zorgeloos," maar geen enkele die je zou kunnen omschrijven als een zorgverzekeraar.

Het lijkt wel een beetje op het sprookje " De kleren van de Keizer."

dinsdag 27 november 2012

Jan Vlug een moreel baken in de wereld van de advocatuur

Jan Vlug advocaat van Jasper Steringa de moordenaar van  Marianne Vaatstra, is duidelijk, mijn client is schuldig aan  de misdaad waarvan hij nu nog officieel van wordt verdacht.
Schuldig, omdat het DNA van Jasper Steringa voor 100% overeenkomt met het DNA, dat is gevonden op het lichaam van Marianne Vaatstra.

Deze openhartigheid van Vlug wordt hem niet in dank afgenomen door sommige collega's. In de Volkskrant van 27 November 2012 hebben de advocaten Willem Jebbink en Jeroen Soeteman een opinie stuk geschreven met als titel, 'Het is alsof de advocaat van Jasper S. zich publiekelijk verontschuldigt voor een vuile klus.'

Advocaat Jan Vlug is volgen deze collega's fout bezig, want verdachte Jasper Steringa wordt hiermee door zijn advocaat in de steek gelaten.

Citaat: De verdachte in strafzaken heeft recht op een volstrekt eenzijdige, partijdige en kritische verdediging waarin  geen mogelijkheid onbenut blijft vraagtekens te plaatsen bij de redeneringen en conclusies van politie en justitie.  De advocaat dient inzicht, of zelfs begrip, te kweken voor de wijze waarop zijn cliënt heeft gehandeld  (uiteraard als dat handelen bewezen kan worden). Daarnaast behoort hij er ook nog eens -  los van de inhoud van de zaak - onophoudelijk op toe te zien dat zijn cliënt een eerlijk proces krijgt. 

Interessant is de laatste redenatie van Willem Jebbink en Jeroen Soeteman in hun kritiek. De advocaat behoort, "onophoudelijk op toe te zien dat zijn cliënt een eerlijk proces krijgt. "
Beide advocaten behoren tot die stroming in de strafadvocatuur, die vind dat schuld ondergeschikt is aan het doel, de client met alle mogelijke middelen vrij te krijgen.

Het enige doel van het recht voor een verdachte op een advocaat, is het recht op een eerlijk proces, en het is nooit de bedoeling van het recht geweest, dat schuldigen door list en bedrog hun straf  zouden mogen ontspringen.

Jasper Steringa heeft na zij aanhouding getracht zijn zaak te laten verdedigen door de gebroeders Anker, maar die hebben dat geweigerd.
Een daad van fatsoen en respect voor de familie Vaatstra mischien, vergeet het.
Advocaat Anker heeft na de moord op Marianne, de familie Vaatstra als cliënt bijgestaan,
en heeft daarom het verzoek van Steringa af moeten wijzen.
Advocaten kantoor Anker & Anker hadden geen enkel moreel bezwaar om Steringa te
verdedigen, maar realiteitszin heeft hun duidelijk gemaakt, dat ze hiermee de grens van het toelaatbare  zouden zijn overschreden.
Beide advocaten zouden nergens in Friesland meer worden gedoogt, ze zouden op de
tribune van voetbalclub Heerenveen waarschijnlijk worden gelyncht.

Robert Mikelsons die een wereldwijd pedofielen netwerk leidde, en tientallen kinderen heeft misbruikt, hadden in advocaat Wim Anker en kantoorgenoot Tjalling van der Goot, twee advocaten die hun taak met gedrevenheid uitvoerden. Alles haalden ze uit de kast, om Mikelsons vrij te krijgen.


Daarom is Jan Vlug een baken in de zee van een beroepsgroep, die zich steeds openlijker manifesteert als normloos en moreel failliet.


maandag 19 november 2012

Hamas desire comes back in their face !

Fathi Hamad Member Palestinian Legislative Councel, Hamas Al-Aqsa TV (Hamas) Feb.29, 2008

For the Palestinian people death became an industry at which women excel and so do all people on this land: the elderly  excel, the jihad fighters excel, and the children excel.
Accordingly [Palestinians] created a human shield of women, children, the elderly and the jihad fighters against the Zionist bombing machine, if they were saying to the Zionist enemy: We desire Death as you desire Life







zondag 18 november 2012

Pat Condell

 
Pat Condell

CIDI heeft geen vertrouwen in Netanyahu

Ik bezoek de website van het CIDI niet zo vaak, omdat ze bij mij overkomen als een organisatie die de kool en de geit wil sparen. Vooral politiek correct dus.
Volgens het CIDI zou Netanyahu geen invasie van Gaza willen, omdat bij grote verliezen aan Israëlische kant,  hem dat door de Israelische bevolking kwalijk worden genomen, en hem kansloos maken om de verkiezingen te winnen.
Nou is het CIDI natuurlijk beter geinformeert, dan mij, maar als Netanyahu en Barak genoegen nemen met een wapenstilstand, de zoveelste dus, dan zal dit een morele overwinning zijn voor de Hamas. Immers zij hebben laten zien, dat ze het hart van Israel kunnen treffen.

Netanyahu en Barak, oud commando's die met het geweer in de hand tegenover o.a. Palestijnse terroristen hebben gestaan, en hebben gedood, zouden die ook besmet zijn met het virus, dat we kennen onder de naam, "opportunisme," en zo kenmerkend is voor politici.  Angst om de kiezer zijn of haar stem te verliezen, zien we dagelijks in ons eigen land, waar beloftes worden gedaan, en gebroken.

Bang om niet meer aardig gevonden worden door de politici in de EU, was de oorzaak dat de vorige invasie in Gaza feitelijk is mislukt. De enige oplossing voor het kankergezwel dat Hamas heet, is radicaal wegsnijden. Maar voor sommige politici, media en vooral NGO's  zijn de Palestijnen zoals ze dat in het Engels zo mooi zeggen, "The Goose That Laid the Golden Eggs," en we in Nederlands kennen als, "De kip met de gouden Eieren."

Gisteren 17 November 2012 werden er in Syrie naar schatting 111 mensen gedood door geweld, tussen de regering en de oppositie.
Slechts een handjevol bloggers heeft die wetenschap de wereld ingezonden


Ik heb vertrouwen in het beoordelingsvermogen van Netanyahu en Barak, die weten
dat de dood van Israelische soldaten door de Israelische bevolking zal worden
ervaren als een noodzakelijk offer, wanneer de Hamas deze keer fysiek zal worden
vernietigd, en Gaza  zal worden ontdaan van alles wat kan worden gebruikt als wapen.
Ook  het graven van tunnels, kan op eenvoudige wijze worden verhindert, door een buffer strook tussen Gaza en Egypte, waar met seismografische detectie in de grond het graven onder de grond van een muis op 10 meter kan worden opgemerkt.

Wat Egypte betreft, die heeft enerzijds profijt (economisch) met de vernietiging van de Hamas, maar gelet op de onbetrouwbare en wispelturige aard van deze vrienden van de Hamas, weet je nooit hoe hun reactie zal zijn. Arabische leiders zijn kampioen opportunisme!



vrijdag 16 november 2012

Pallywood en de dood van Hameed Abu Daqqa

Pallywood is een documentaire uit 2005, waarin te zien is hoe de Palestijnse journalisten gewelddadige gebeurtenissen in  scene zetten, om Israëls politiek in een slecht daglicht te zetten.
Schokkend hierin is dat de Palestijnen zelfs bereid zijn om onschuldige Palestijnse toeschouwers neer te schieten, met in één geval met dodelijke afloop.

Zie hier de video, Pallywood

Op 9 November 2012 werd de 13 jarige Hameed Abu Daqqa in Gaza dodelijk door een kogel getroffen, tijdens het voetballen met zijn vrienden.
Volgens getuigen zou de kogel afkomstig zijn geweest van een Israelische militair voertuig op ongeveer 1500 meter verderop.

In eerste instantie vermeld " The Electronic Intifada," citaat: "According to the Palestinian Centre for Human Rights (PCHR), the life of the football-obsessed 13-year-old was cut short when a bullet fired by Israeli soldiers stationed nearby hit him in the stomach."

Vervolgens staat in "The Electronic Intifada," citaat: On 8 November, Israeli occupation forces made an incursion into the Gaza Strip near al-Qarara villlage northeast of Khan Yunis fatally injuring a child. According to the Palestinian Centre for Human Rights (PCHR):
They leveled areas of Palestinian land amidst indiscriminate shooting. A few hours later, they moved southwards to ‘Abassan village. They opened fire indiscriminately and leveled areas of Palestinian land. An Israeli helicopter gunship also opened fire at the area. At approximately 16:30, as a result of the indiscriminate shooting by IOF [Israeli occupation forces] military vehicles, 13-year-old Ahmed Younis Khader Abu Daqqa was seriously wounded by a bullet to the abdomen. At the time he was shot, Ahmed had been playing football with his friends in front of his family’s house, located nearly 1,500 meters away from the area where the IOF were present.


Duidelijk is dat het hier niet kan gaan over een kogel uit een geweer, want het effectieve bereik van een geweer is ongeveer 550 meter, en de draagwijdte is ongeveer 800 meter.
Uit de foto van het lichaam van de jongen lijkt het erop, dat de kogel zijn lichaam niet heeft verlaten, want er is slechts een minimale rode vlek waar te nemen onder zijn linkerarm.
Als de kogel het lichaam zou hebben verlaten, moet er onder het lichaam bloed te zien
zijn. De uitgang van een geweerkogel scheurt de huid namelijk helemaal open.
Uit verklaringen van zijn vrienden, zou hij bij de doelpaal hebben gestaan, toen hij werd
getroffen. Hij is daarna naar huis gelopen, en daar op de grond beland.

De vraag waarom er geen sectie is verricht, om vast te stellen om welk kaliber kogel het hier zou gaan, en om vast te stellen, of het hier om een Israëlische kogel gaat, roep grote twijfel op over de werkelijke toedracht van de situatie.



donderdag 15 november 2012

Egypte houd Hamas worst voor

De Egyptische president Mohamed Morsi heeft de Hamas vermoedelijk belooft een inval van Israel in Gaza niet te zullen dulden.  Zoals verwacht heeft de Hamas dit uitgelegd als een vrijbrief om de Israëlische bevolking weer met raketten te bestoken.

President Mohamed Morsi heeft een geheel andere agenda, en daarvoor moet de Hamas in Gaza in feite vleugellam worden gemaakt.  De Egyptische inkomsten uit het toerisme waren in 2010 nog 12 miljard dollar, en in 2011 zakte dit tot 8 miljard dollar. Dit zijn de belangrijkste inkomsten van Egypte. De oorzaak is de voortdurende dreiging van radicale groepen die vanuit Gaza de economische stabiliteit in Egypte en met name de Sinai bedreigen.
En de Sinai staat bekend als toeristische trekpleister, dus inkomen voor de schatkist.

Een nieuwe inval van het Israëlische leger in Gaza is dan ook voor Egypte een bijna welkome zaak, maar ze zal uiteraard dit met veel verbaal geweld veroordelen. Voor Abbas is een hernieuwde inval ook welkom, maar ook hij zal dit veroordelen.
Het is te verwachten, dat Egypte na een militaire operatie in Gaza, de Hamas niet weer zal toestaan haar wapenarsenaal via tunnels op te bouwen.


woensdag 14 november 2012

Dries van Agt versus Gretta Duisenberg

Dries van Agt gaat dezelfde weg als Gretta Duisenberg.
Hij heeft steeds meer moeite om zijn groeiende antisemitische gevoelens te beheersen.
De vraag is, wanneer hij echt  in de fout gaat.

Buiten de voortdurende geschiedsvervalsing, waar van Agt zich aan schuldig maakt,
gaat zijn verontwaardiging over de staat Israel namelijk steeds verder terug in de geschiedenis.
Nu inmiddels heeft hij de openlijk uitgesproken wens van Ahmedinejad in Iran en
Wim Lankamp als voorzitter van het Nederlands Palestina Komitee zich eigen gemaakt.
De wens dat de staat Israel zou moeten worden opgeheven, een synoniem voor vernietiging.

Als politicus heeft van Agt zijn bewondering voor de staat Israel meerdere malen  uitgesproken.
En nu ervaren we weer, dat dit allemaal het spel van een ras opportunist is geweest.

Als minister President, hield Dries van Agt op 11 Mei 1978 een rede naar aanleiding van het 30 jarige bestaan van de staat Israel. De rede van toen door van Agt, vergeleken met de wijze waarop hij nu ageert, laat weinig twijfel over zijn ware aard.
De haat jegens de Joden gezaaid door de Jezuieten priesters in zijn jeugdjaren is begonnen te ontkiemen.



zondag 11 november 2012

Sociologie een pseudowetenschap gebruikt om demoniseren legitiem te maken

Reactieve etniciteit een begrip, bedacht door sociologen, om daarmee Geert Wilders verantwoordelijk te kunnen maken voor de toename van moskeebezoek door de Nederlandse moslims.
Nu was Wilders ook al schuldig aan de commotie over de plannen van het nieuwe kabinet, immers had hij maar niet het kabinet laten vallen, dan was dit niet gebeurt.
Pseudowetenschapper Maarten Keulemans van de Volkskrant, heeft gemeend op basis van deze stelling  te mogen beweren, dat Wilders eigenlijk verantwoordelijk is voor de Islamisering van ons land. 
Natuurlijk werd zijn artikel op zijn wetenschappelijke merites hier en hier beoordeelt

Sociologie is een vorm van betweterij, Sociologen werpen zich op als experts in een materie waarover iedereen al kennis en opinies  bezit: de sociale werkelijkheid waarin wij leven.
De term waarmee zij hun aanspraak kracht bijzetten, is 'wetenschap' : zij pretenderen dat hun kennis van de sociale werkelijkheid berust op 'wetenschappelijke' waarnemingen en conclusies. 

De uitspraak 'sociologie is een wetenschap' behelst dan ook een sterke pretentie. 
Zoals biologen over meer en betere kennis omtrent levende organismen, en chemici over meer en betere kennis omtrent moleculen en atomen beschikken, zo suggereert het woord sociologie dat we hier te maken hebben met een vak, waarvan de beoefenaren superieure, door een forum van deskundigen geautoriseerde kennis beschikken omtrent althans bepaalde aspecten van de sociale werkelijkheid.

Het op pseudowetenschappelijke waarnemingen gebaseerde oordeel van Keulemans, lijkt dan ook bedoelt om het demoniserende karakter van zijn artikel te legitimeren.


  

 

donderdag 1 november 2012

Kroonprins Rutte zakt door het ijs.

Rutte heeft ons voor het eerst laten zien, aan wie hij werkelijk schatplichtig is.
Niet aan de middenklasse, die fungeert alleen maar om macht in het parlement
te verkrijgen. Het zijn de bestuurders van de grote banken, verzekeringsmaatschappijen,
en de multinationals. Deze groep wordt ook wel omschreven als de economische elite.
Hij heeft het niet gedurfd deze elite mee te laten betalen aan ons zorgsysteem, dat op
basis van solidariteit is gebaseerd.
Bang dat hij na zijn politieke loopbaan geen nietszeggende maar dik verdienende baan
zou krijgen als dank voor bewezen diensten.
Net als Wim Kok, en Wouter Bos, weliswaar PvdA, maar het levende bewijs hoe
de economische elite in staat blijkt te zijn, om iedere politieke ideologie uiteindelijk naar
hun hand te zetten.

zondag 28 oktober 2012

De morele teloorgang van Human Right Watch

Wanneer een ideologie de baas wordt, word de morele ondergang van een
maatschappelijke organisatie ingezet. Oprichter van Human Right Watch
Robert Bernstein,  sprak in 2011  zijn verontrusting uit over de eenzijdige onevenredige
kritiek van zijn organisatie op Israel.
Maar Robert Bernstein heeft feitelijk niks meer te zeggen over zijn geesteskind, en
daarom lanceerde hij een nieuwe organisatie die hij "Advancing Human Rights, " (AHR)
noemt, en die zich voornamelijk richt op zogenaamde  "closed societies."

HRW lijkt steeds meer in de macht te geraken van links ideologisch gemotiveerde
mensen, een verschijnsel, dat eigenlijk voor alle maatschappelijke organisaties begint
te gelden.

 Deze variant van het paard van Troje, ondergraaft het eens zo nobele en respectabele
doel van organisaties als HRW. Immers de linkse radicalen zijn gewend hun territorium
met de snelheid van het licht met gelijkgestemden te bevolken.

Sarah Leah Whitson directeur van HRW devisie  Midden Oosten en Noord Afrika
die er geen probleem mee had, om bij de Saoudische regering om geld voor HRW
te bedelen. Dit geld werd toegezegt, als het gebruikt zou worden voor anti Israel acties.

Marc Garlasco een topmedewerker van HRW, werd ontmaskert als een verzamelaar
van Nazi onderscheidingstekens en andere nazi prullen, nam uiteindelijk ontslag,
en kon direct weer aan het werk bij een UN organisatie.

Joe Stork een radicale marxist, die al jaren openlijk pleit voor de vernietiging
van Israel, is tot op heden plaatsvervangend directeur van HRW devisie Midden Oosten
en Noord Afrika, en daar wordt zijn radicale kijk op Israel vanzelfsprekend gewaardeerd

En nu wordt Israel door HRW beschuldigt van het schenden van het internationale recht,
omdat Israel vluchtelingen uit Eritrea die  via Egypte trachten Israel binnen te gaan,
weert.
Israel heeft een elektronisch hekwerk gebouwd langs de grens met Egypte, om
infiltranten te weren.  Maar omdat deze vluchtelingen uit Eritrea anders in Egypte
in de gevangenis belanden, vind HRW dat Israel voor deze mensen verantwoordelijk is.
De enige route voor de vluchtelingen uit Eritrea, om in Israel te geraken, is via
Egypte, en dus lijkt het de normaalste zaak van de wereld, dat Egypte hun status
als vluchteling moet behandelen.

Immers wij hebben een vergelijkbare situatie, dat het land waar de vluchteling als
eerste aankomt behoort de vluchteling op te vangen.
Net als het westen door dezelfde linkse ideologische warhoofden  verantwoordelijk
werd gehouden voor de misstanden in Rusland en China,  lijkt nu Israel door hen
verantwoordelijk te worden gehouden voor alle misstanden in de wereld.










zaterdag 27 oktober 2012

Verdrijving Sjiieten uit Libanon in ruil voor vrede met Israel !

Het scenario van een nieuwe oorlog tussen een Israel en de Hezbollah, is
voorspelbaar. Israel heeft al laten weten, dat het genoodzaakt zal zijn, het gehele
gebied tussen Beiroet en de noordelijke grens van Israel, in een nieuw conflict met
de Hezbollah als oorlogsgebied te beschouwen. Dit is omdat de Hezbollah vele
duizenden raketten vooral in bevolkingsrijke gebieden heeft opgesteld, waardoor
precisie bombardementen niet het geëigende middel is,om de aanvallen vanuit die
gebieden te stoppen.
Vele duizenden Libanezen  zullen daardoor het slachtoffer van het oorlogsgeweld
worden, door een situatie die bewust door de Hezbollah is gecreëerd.

Maar de Hezbollah heeft verbitterde vijanden, moordzuchtige vijanden, in Libanon zelf.
Het zijn de Soennieten en  de Christenen, die ongeduldig wachten totdat de Hezbollah
door Israel verzwakt wordt, en zich daarna op de Sjiieten, waaruit de Hezbollah is
opgebouwd zullen storten.
De geschiedenis zal zich dus herhalen, want als de Hezbollah eenmaal krachteloos is,
zullen de Christenen en Soennieten wraak nemen op de jarenlange overheersing door
de Sjiieten
De politieke rol van de Sjiieten zal nihil worden, en te vrezen zal zijn, dat vele duizenden
Libanezen met een Sjiitische  achtergrond, een hoge prijs gaan betalen

In September van 1982 namen de Falangisten wraak op de Palestijnen in de
kampen Sabra en Shatilla, voor de jarenlange terreur van Yasser Arafat en zijn PLO
leger, tegen deze Libanese bevolkingsgroep.

Het is te verwachten, dat de afrekening met de Sjiieten door de twee andere
geloofsgroepen voor de toekomst van Libanon een noodzakelijk kwaad zal blijken te zijn,
want de geschiedenis leert ons elke dag, dat alleen verdrijving van deze aan de 
terroristische Hezbollah gelieerde bevolkingsgroep de enige sleutel voor vrede met
Israel zal kunnen zijn.

dinsdag 23 oktober 2012

Henk van de Keur en Jan Bervoets fellow travelers van Ahmedinejad



Lenin noemde ze nuttige idioten, de linkse jongens en meisjes die zijn misdadig beleid 
goedpraten, en als schuldige het Westen aanwezen.
Zelfs na de val van het Communisme waren er nog hardliners, die de misdaden van de 
voormalige sovjet regeringen bleven verdedigen.
Inmiddels heeft ook Iran zijn “fellow travellers,” zoals te verwachten weer uit de linkse hoek.
Henk van der Keur, en Jan Bervoets, auteurs en redactie medewerkers van het 
kwartaalblad “Vredesmagazine, “ maken van Iran het slachtoffer van Israel en de VS.

In de editie van juni 2012 staat op de voorpagina geschreven door Jan Bervoets “Aanval op Iran kan tot genocide leiden.”
In het artikel wordt door Jan Bervoets ronduit ontkent dat Iran werkt aan een atoombom, immers zo schrijft hij Iran kon in 1976 al een atoombom maken, en heeft dat niet gedaan.
En zo voert hij als bewijs aan, dat de toenmalige leider in Iran, de Shah van Perzië, al in 1968  het non-proliferatieverdrag tekende  en in 1970 ratificeerde.
En dat de nieuwe leider Khomeini in 1979 aan de macht gekomen het Iraanse 
Kernenergieprogramma heeft gestaakt.


De geschiedenis heeft geleerd, dat resultaten uit het verleden geen garanties zijn voor het heden.
En het ontbreken in de argumentatie  van Jan Bervoets, de reeds jaren gaande demoniseren van de staat Israel, door de hedendaagse religieuze leiders van Iran, 
waarin ze via de  media oproepen tot de vernietiging van Israel, wekt twijfels op over de ware redenen van Jan Bervoets om Israel als agressor te betitelen, en Iran als slachtoffer.

Ook Henk van der Keur, doet een poging in de Vredesmagazine van september om vooral Israel en de VS te beschuldigen Iran te willen aanvallen.
Onder de titel “Waarom Iran moet bloeden” wordt als reden voor de VS het oude communistische stokpaardje uit de kast gehaalt, De VS willen een eigen landvoogd  in Iran aan het bewind hebben, zodat zij zich de Olie en gas voorraden in Perzische Golf en de Kaspische Zee kunnen  toeeigenen
Opvallend is dat Henk van der Keur eigenlijk geen enkel motief weet te bedenken, waarom Israel een aanval op Iran zou willen uitvoeren, anders dan dat ze bevreesd zijn, dat Iran een atoombom aan het ontwikkelen is.

Zowel Jan Bervoets als Henk van der Keur zijn er heilig van overtuigt, dat Iran op geen enkele wijze zich bezig houd met het ontwikkelen van kernwapens, en hun argumentatie daarvoor zijn de blauwe ogen van de Iraanse leiders.

Het is te gemakkelijk om de motieven van Henk van der Keur en Jan Bervoets om Israel als agressor te benoemen, te verklaren als minimaal latent antisemitisme.
Op 11 maart 2009 schreef van der Keur met nog enkele medestanders een reactie in de Groene Amsterdammer, naar aanleiding van een artikel waarin het blad aan Britse socioloog Frank Furedi (‘De joden hebben het gedaan’, Groene Amsterdammer, 20 februari).
Hierin spreekt van de Keur zijn afkeuring uit dat de Groene Amsterdammer een platform biedt aan deze socioloog.
Het lijkt erop, dat van der Keur zich fel tegen deze vorm van antisemitisme keert, maar in werkelijkheid, is hij beledigt, dat mensen die in demonstraties meelopen, en waarin leuzen als ‘Hamas, Hamas, joden aan het gas’ worden geroepen als zogenaamde handlangers van antisemieten worden beschouwd, die in stadions deze zelfde teksten gebruiken.
 
Ook Jan Bervoets weet in zijn artikel “Aanval op Iran kan tot genocide leiden.” geen enkele geloofwaardige reden geven waarom Israel Iran zou willen aanvallen, anders dan de vrees voor atoomwapens in handen van deze religieuze leiders.
Jan Bervoets is van mening, dat de vrees van Israel onterecht is, immers zo meent hij als Iran Israel aanvalt met een atoombom, betekend dat eveneens het einde van Iran.
Maar Bervoets weet ook, dat het regime in Iran een apocalyptische visie op de nabije toekomst heeft, en dat Ahmedinejad zichzelf identificeert met de twaalfde Imam, die in het Sjiitische  geloof terug zal keren op aarde, om de Islam te laten zegevieren over alle volkeren.
Bervoets citeert Robert Soeterik, die dezelfde complottheorie als die van Henk van der Keur als reden opgeeft, maar dat beantwoord niet de vraag ,waarom Israel zich in een oorlog met Iran zou begeven.

Beide auteurs geven geen enkele geloofwaardige reden, waarom Israel lijf en goed zou riskeren door Iran aan te vallen.
Wie tussen de regels door leest, en Israel vervangt door Joden, begrijpt beter welke verhullende taal door deze Henk van der Keur en Jan Bervoets  wordt gebruikt.