Irene de Zwaan en Maarten Zeegers laten in de Volkskrant van 23 Augustus een
onbegrijpelijke naïviteit zien, ten aanzien van de gebeurtenissen in Syrië.
Wie achter de gifgas aanval zit, is voor menigeen nog steeds niet honderd procent duidelijk.
Wel voor Irene de Zwaan en Maarten Zeegers, die dit soort onmenselijkheid door de
rebellen weigeren te geloven. Als er echter één ding niet meer hoeft te worden bewezen,
dan is het wel het morele en menselijke failliet van de volgelingen van de Islam.
De wreedheden die we in de afgelopen decennia door de islamisten en zogenaamde
vrijheidsstrijders tegen eigen volk hebben zien plegen tart elk voorstellingsvermogen.
Zeegers en de Zwaan staan in de linkse kerk niet alleen, maar het cynische is dat deze
hoeders van de normen en waarden al een tijdje verdeelt zijn in een anti Assad en
pro Assad kamp.
Beide stromingen beschuldigen de tegenstanders van oorlogsmisdaden, en ontkennen
dat hun favoriet zich daar ook aan schuldig maakt.
Dat beide oorlogvoerende partijen een bedreiging voor Israël vormen, dat verzacht het
leed voor Zeegers en de Zwaan toch wel een beetje.
Hoe het dubbeltje ook valt, ze zijn altijd winnaars.