Onderzoek naar financiering NGO's wekt wrevel linkse kerk

"Bedenkelijke_propaganda" de titel van een opiniestuk van Esther van Houwelingen en Guus Hoelen in de Volkskrant van 18 januari 2011-01-19

De commissie gaat onderzoeken, of de genoemde organisaties wellicht gefinancierd worden door buitenlandse overheden of terroristische organisaties. Kirshenbaum beschuldigde tijdens het debat in de Knesset de mensenrechtengroeperingen van het ‘delegitimeren van Israël en Israëlische ambtsdragers’.

Wat is hier mis mee zou ik Ester en Guus willen vragen. Is het ook niet in ons belang om te weten te komen, of de financiering en motieven van deze organisaties zuiver zijn, of dat ze werkelijk als doel de delegitimering en vernietiging van Israël en haar bevolking nastreven.
Natuurlijk de afwijzende houding van het CIDI, en de beschuldigingen van Naomi Klein doen het natuurlijk altijd goed, als je een nogal tendentieus artikel over Israël schrijft. Je achter Joden verschuilen, is allang geen uitzondering meer om legitimiteit te verkrijgen.

Zijn Ester van Houwelingen en Guus Hoelen misschien bang dat zal blijken dat er toch financiële en logistieke steun vanuit de Arabische wereld plaatsvindt, om de campagnes tegen Israël te ondersteunen.
Net als Human Right Watch dat geld ontving vanuit Saudi Arabië onder de voorwaarde dat dit geld alleen voor anti Israël campagnes zou worden gebruikt.

Electronic Intifada is een organisatie die een website exploiteert waarin Israël met nazi-Duitsland wordt vergeleken.
NGO Monitor heeft een onderzoek naar de organisatie en haar eigenaren verricht, en komt met de conclusie dat deze organisatie een duidelijk antisemitisch agenda heeft.


Ik begrijp dan ook niet waarom er mensen zijn die een onderzoek naar de activiteiten van al die schimmige zelfverklaarde mensenrechtenorganisaties niet netjes achten, en zelfs als bedreigend voor de democratie benoemen.

Het antisemitisme is weer thuis

In de papieren Volkskrant van 29 december 2010 stond een column van Arabist Martin Janssen.
De auteur is een in Damascus (Syrië) woonachtige Arabist. Volgens hem heeft oud-eurocommissaris Frits Bolkestein met zijn advies aan religieuze Joden om te emigreren een reëel probleem aan de orde gesteld.
Opmerkelijk is dat deze column niet door de Volkskrant op haar internet pagina is geplaatst.

Enkele weken geleden kregen onze Joodse landgenoten van voormalig VVD-leider Bolkestein het advies om te emigreren omdat het virulente antisemitisme van moslimjongeren de toekomst voor Joden in Nederland hoogst onzeker zou maken. De pijnlijke waarheid van het opnieuw de kop opsteken van antisemitisme is echter veeleer een Europees probleem dat door regeringen onvoldoende wordt onderkend. Terwijl statistieken aantonen dat er in Europa jaarlijks duizenden antisemitische incidenten plaatsvinden, variërend van lijfelijk geweld tegen Joden tot het vernielen van Joodse begraafplaatsen en gebedshuizen, reageren de diverse regeringen aarzelend op dit zorgwekkende fenomeen.

In de islamitische wereld was antisemitisme tot in de negentiende eeuw een onbekend verschijnsel. De islamitische sharia, die de mensheid verdeelt in moslims en niet-moslims, spreekt steeds over de 'lieden van het boek' waarmee Joden en christenen worden bedoeld. Alhoewel de Koran vooral over Joden weinig vleiend is, werden binnen het islamitisch theologisch en juridisch denken Joden en christenen uiteindelijk altijd als één groep be-schouwd. Dit veranderde echter in de negentiende eeuw toen het Europese antisemitisme zijn intrede deed in de Arabische wereld.

De negentiende eeuw zag de opkomst van allerlei nationalistische bewegingen. Van de Balkan tot de Kaukasus eisten christelijke volkeren, die onderworpen waren aan het Osmaanse gezag hun onafhankelijkheid en vrijheid op, hierin gesteund door de Europese machten. In het verlengde hiervan ontstond ook het zionisme, een Joods nationalistische beweging die een eigen staat beoogde voor het Joodse volk omdat het klimaat in Europa steeds antisemitischer. werd. Zo verschenen er boeken en artikelen waarin beweerd werd, dat Joden christelijke kinderen ritueel zouden slachten om tijdens het joodse pascha hun bloed te gebruiken bij het bereiden van het matzabrood.ln Frankrijk verscheen het beruchte boek Protocollen van de Wijzen van Zion, dat vervalste verslagen bevatte van het eerste zionistische congres dat in 1897 in Bazel had plaatsgevonden. De deelnemers zouden hier een sinister plan hebben uitgewerkt dat moest leiden tot Joodse wereldhegemonie.

Het Europese antisemitisme, verspreid in media en politiek, zou uiteindelijk resulteren in de nazi-ideologic die de Joden afschilderde als intrinsiek slecht en bron van alle problemen in de wereld. Deze nazi-ideologie vond een enorme weerklank in de Arabische wereld, zowel onder de seculiere elites als islamitische bewegingen. Na de Eerste Wereldoorlog had Engeland Palestina als mandaatgebied toegewezen gekregen met de specifieke opdracht van de Volkenbond om hier de stichting van een 'Joods thuisland' voor te bereiden. Dit leidde tot verbittering en haat onder de Arabieren, wat handig werd uitgebuit door de nazi's. Hadj Hoesseini, de grootmoefti van Jeruzalem en leider van de Palestijnse beweging, kreeg in november 1941 van Hitler de belofte dat Duitsland, na het Midden-Oosten bevrijd te hebben van de Engelsen en Fransen, alle Joden in Palestina zou vernietigen.

De Europese kolonisatieperiode liet in het Midden-Oosten de tegenstrijdige erfenis achter van enerzijds de staat Israël, vooral ontstaan door Europees schuldgevoel over de Holocaust, en anderzijds het antisemitisme dat deze Holocaust net had veroorzaakt. Dit Europees antisemitisme vermengde zich met traditioneel islamitische concepten. Binnen het islamitisch denken is het uitgesloten dat gebieden die ooit door de islam zijn veroverd, terugkeren in de handen der ongelovigen'. De onderworpen volkeren krijgen een dhimma !protectieverdrag) aangeboden. maar opstanden van de onderworpenen ( dhimmis) worden niet getolereerd. In deze context worden de Joden gezien als een dhimmi-volk dat in oрstапd is gekomen tegen het verdrag van islamitische protectie en dat de onvergeeflijke overtreding beging om op islamitisch gebied een eigen onafhankelijke staat te stichten. Vandaar dat islamitische bewegingen als Hamas en Hezbollah de staat Israël nooit zullen еrkennen. Hun haatpreken tegen Israёl zijn echter doordesemd met Europese antisemitische ideeën, vaгiërend van de zionistische intentie om de wereld te veroveren tot de beschuldiging dat Joden moslimkinderen ritueel slachten.

De stichting van de staat Israël in 1948 opende echter zowel in Europa als in de Arabische wereld de mogelijkheid om traditioneel antisemitisme te camoufleren als antizionisme. Islamitische hardliners en Europese neonazi's maken er geen geheim van dat ze Joden als volk haten en demoniseren, maar veel Arabische en Europese intellectuelen stellen dat hun kritiek uitsluitend de staat Israël en zijn politiek betreft.

Hier dient duidelijk te worden gesteld dat kritiek op besluiten van de Israëlische regering volkomen legitiem is en iemand niet automatisch tot een antisemiet maakt. Toch kan men zich niet aan de indruk onttrekken dat velen antizionisme dankbaar als kapstok gebruiken om hun antisemitisme te versluieren. Dit wordt zowel duidelijk uit de dubbele standaard die ze aanleggen om uiting te geven aan hun morele verontwaardiging én de terminologie die hierbij gebruikt wordt. In Europese kranten zijn talrijke artikelen verschenen waarin zionisme on-verbloemd wordt gelijkgesteld met nationaal-socialisme. De politiek van Israël jegens de Palestijnen zou niet verschillen van die van de nazi's. Hiermee worden de Joden, de slachtoffers van de Holocaust, plotseling tot daders.

Deze gedachte schenkt uiteraard een enorme verlichting aan de bezwaarde Europese gewetens. Immers, waarom zouden we ons schuldig voelen over de Holocaust als de Joden eigenlijk niets beter zijn dan de nazi's?
De hierbij gebruikte dubbele Standaard wordt vooral duidelijk op internationaal niveau. De Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties noemde reeds in 1975 zionisme een vorm van racisme. Dezelfde commissie kwam in 1991 bijeen in het Zuid-Afrikaanse Durban waar Israël een apartheidsstaat werd genoemd. Dit was een zwaarwegende term omdat het apartheidsregime in Zuid-Afrika, na jaren van internationaal isolement, uiteindelijk verdween - wat leek te suggereren dat dit uiteindelijk ook het lot van Israël zou worden.

Vóóг 1940 hadden in Europa rechtse en fascistische partijen het alleenrecht op antisemitisme, maar het nieuwe antisemitisme is veel ingewikkelder en gevaarlijker. Ook linkse, liberale en mensenrechtenbewegingen tokkelen thans op de snaar van het als antizionisme verhulde antisemitisme, vaak gedreven door een antiglobalisering en anti-Amerikaanse ideologie. Het kapitalistische Amerika wordt gezien als de hoofdschuldige van de verfoeilijke globalisering, gedreven door het Joodse kаpitaal en de zionistische lobby die volgens deze theorie de dienst uitmaakt in Washington. Waarmee dé cirkel weer rond is en we weer terug zijn bij de oude Europese clichés over de `Joodse kapitalisten' die achter de schermen naar wereldhegemonie streven en die de Verenigde Staten als instrument gebruiken om hun sinistere plannen te verwezenlijken. Het nieuwe antisemitisme. dat overal in Europa van zich laat horen een explosieve cocktail van het oude rechtse fascisme en links seculier anti-Amerikanisme dat zich verbindt met het antisemitisme van immigranten met een islamitische achtergrond.

Een eeuw geleden werd het Europese antisemitisme geëxporteerd naar de islamitische wereld, waar het een vruchtbare voedingsbodem vond. Anno 2010 wordt dit mede door Europese ideeën gevormde islamitische antisemitisme geimporteerd in Europa. Het welgemeende advies van Frits Bolkestein aan religieuze Joden om te emigreren, is gebaseerd op het beangstigende anti-. semitisme van een gedeelte van de islamitische gemeenschap in Nederland. Bolkesteins juiste diagnose ontslaat echter autochtone Nederlanders en Europeanen niet van hun plicht om ook de hand in eigen boezem te steken en enig kritisch zelfonderzoek te doen.