zaterdag 28 december 2013

Ideologische verschillen tussen extreem links en extreem rechts lijken miniem.

In de laatste Soemoed het drie maandelijkse tijdschrift van het Palestina Komitee staat een artikel van de Palestijnse activist Joseph Massad, die deze in maart 2013 voor al-Jazeera had geschreven.
In dat artikel beweert Massad op basis van historische gebeurtenissen en geschriften dat de Zionisten medeverantwoordelijk zijn geweest voor de Holocaust. De inhoud van de column werd al snel omschreven als "Stormfront Material."
De "the Algemeiner," wijde een artikel aan deze, zeg maar variant op de protocollen van de Wijzen van Sion.

Dat het Palestina Komitee besloten heeft dit artikel ook in haar eigen tijdschrift te plaatsen toont weer aan, dat de Palestijnse zaak toch steeds duidelijker dient om anti Joodse gevoelens van degenen achter en met het Palestina Komitee te verhullen.
Opmerkelijk is dat de vertaler van dit artikel uit al-Jazeera een oude bekende veteraan van het Palestina Komitee is.
Wim Thierens de vertaler van het artikel werd in 1974 in Israel aangehouden op beschuldiging van het voorbereiden van een bomaanslag tegen Israelische burgers.
Bij gebrek aan bewijs werd de toen 27 jarige Willem Thierens vrijgelaten.
De inmiddels 66 jarige Thierens is dus nog steeds werkzaam bij het Palestina Komitee, en het simpele feit dat hij de vertaler van een artikel is dat internationaal als ideologisch voedsel voor extreem rechts mag worden beschouwd, zegt heel veel over deze enge club.


vrijdag 23 augustus 2013

Maarten Zeegers en Irene de Zwaan linkse naïviteit

Irene de Zwaan en Maarten Zeegers laten in de Volkskrant van 23 Augustus een
onbegrijpelijke  naïviteit zien, ten aanzien van de gebeurtenissen in Syrië.
Wie achter de gifgas aanval zit, is voor menigeen nog steeds niet honderd procent duidelijk.
Wel voor Irene de Zwaan en Maarten Zeegers, die dit soort onmenselijkheid door de
rebellen weigeren te geloven. Als er echter één ding niet meer hoeft te worden bewezen,
dan is het wel het morele en menselijke failliet van de volgelingen van de Islam.
De wreedheden die we in de afgelopen decennia door de islamisten en zogenaamde
vrijheidsstrijders tegen eigen volk hebben zien plegen tart elk voorstellingsvermogen.

Zeegers en de Zwaan staan in de linkse kerk niet alleen, maar het cynische is dat deze
hoeders van de normen en waarden al een tijdje verdeelt zijn in een anti Assad en
pro Assad kamp.
Beide stromingen beschuldigen de tegenstanders van oorlogsmisdaden, en ontkennen
dat hun favoriet zich daar ook aan schuldig maakt.
Dat beide oorlogvoerende partijen een bedreiging voor Israël vormen, dat verzacht het
leed voor Zeegers en de Zwaan toch wel een beetje.
Hoe het dubbeltje ook valt, ze zijn altijd winnaars.

zondag 21 april 2013

Prof.dr. A. van Staden, Ik beschouw mijzelf een ware vriend van Israel

In het ochtendprogramma van radio 1 op zaterdag 20 April  werd het rapport van de Adviesraad Internationale Vraagstukken " Tussen woord en daad: perspectieven op duurzame vrede in het Midden-Oosten" besproken met één van de ontwerpers daarvan, Prof.dr. A. van Staden.
De inhoud van het rapport is een opsomming van gebeurtenissen vanaf het ontstaan van de staat Israel  tot aan heden, waarin de Palestijnen door de onderzoekers als slachtoffers van de Israëlische agressie worden betiteld, en de Palestijnen vooral schuldig zijn aan niets.
Het rapport is online op de website van de AIV te lezen.
De slotconclusie van het rapport is de volgende aanbeveling aan de Nederlandse overheid,  " In dit verband roept de AIV de Nederlandse regering op verdere stappen te zetten om economische activiteiten van westerse bedrijven op de Westoever te ontmoedigen en producten die afkomstig zijn uit de illegale nederzettingen van de Europese markt te weren."

Om deze aanbeveling te rechtvaardigen heeft de AIV gemeend een samenvatting te moeten geven van alle  gebeurtenissen vanaf het ontstaan van de staat Israel, tot heden.
De commissie waaronder Prof.dr. A. van Staden is zelfs van mening, dat in principe alle Palestijnse vluchtelingen vanaf 1948 en 1967 het recht op terugkeer naar hun woningen in het huidige Israel bezitten.
Citaat uit het rapport: "Het recht op terugkeer is vastgelegd in een resolutie van de Algemene Vergadering van de VN van december 1948, waarin wordt gesteld dat ‘the refugees wishing to return to their homes and live at peace with their neighbours should be permitted to do so at the earliest
practicable date.
"

Prof.dr.A.van Staden is dus van mening, dat hij toch een vriend van Israel is, als hij eist dat Israel haar bestaansrecht op het spel moet zetten door miljoenen arabieren op basis van hun status als vluchteling toe te laten tot Israel....  Met als dwangmiddel een economische boycot, die vooral de Palestijnse bevolking treft. Dezelfde Palestijnse bevolking, die door deze onderzoekscommissie niets wordt gevraagd.  
Het vraaggesprek is hier te beluisteren, en de letterlijke woorden van deze professor dat hij zich als een ware vriend van Israel beschouwd is op 28 minuten 56 seconden.

Professor Staden is een academische opportunist met een moreel tekort, omdat hij heel goed beseft dat vele duizenden Palestijnse gezinnen  door een boycot brodeloos worden en de schuld bij Israel zullen leggen. 
Daarom zijn die woorden van hem in het interview waarin hij zich een ware vriend van
Israel  noemt zo weerzinwekkend als je ze naast de inhoud van het rapport legt.

woensdag 10 april 2013

Carel Brendel PVV er tegen wil en dank.

Carel Brendel waarschuwt in zijn weblog voortdurend voor de groeiende invloed van de kwaadaardige stromingen in de Islam, maar is duidelijk erg bang om te worden geasocieert met de PVV.
Waar hij zich wel bedient van feitenmateriaal, maar een toekomstbeeld over de gevolgen van de groeiende invloed van de radicale Islam, ontloopt, zegt de PVV gewoon waarop het staat  en laat het ondersteunende feitenmateriaal voor zichzelf spreken.
Het Marokkanendebat was dus voor Brendel weer een reden om zichzelf publiekelijk tegen de PVV af te zetten.

De PVV maakt een karikatuur van zichzelf zo redeneert Brendel, door wel een hoofdelijke stemming aan te vragen, maar vervolgens met slechts 4 fractie leden aanwezig te zijn.
Kent Brendel de macht van het getal dan niet, want ook de politiek correcte oppositie wenste dit debat niet, en stemde in eerste aanleg tegen verdaging van het debat, dus was het aanvragen van een hoofdelijke stemming door de PVV niet meer bedoelt  om  de oppositie en de coalitie in elk geval te dwingen genoeg fractieleden op te roepen, om in de hoofdelijke stemming niet tegen een verrassing aan te lopen.

Vervolgens meent Brendel dat de andere partijen weliswaar moeite hadden met de titel van het debat, maar de ogen sluiten voor de realiteit dat deden ze allerminst.
Volgens mij heeft Carel Brendel een ander debat gezien dan ik, want alle fracties die ik aan het woord heb gezien, bleven zich vooral bezig houden met de titel van het debat.

Ook meent Carel Brendel dat de PVV met haar constatering dat de PVV de Islam als de grootste ziekte van de  vorige eeuw moet worden beschouwd voorbij gaat aan de ziekte die verantwoordelijk was voor de massamoord op  100.000 Joodse landgenoten.
Maar Carel Brendel gaf op 24 december 2010 ruimte aan een gastschrijver Sjaak van der Velden, die dr.. Pieter van der Horst  noemde die in zijn afscheidsrede het uitdragen van antisemitisme door de Islam wilde benoemen, maar dit niet mocht.
Brendel heeft de woorden van dr Pieter van der Horst die hij niet van het politiek correcte bestuur van de  universiteit mocht uitspreken  ook gelezen,  "dat de islamitische wereld de fakkel van de redeloze Jodenhaat van de nazi's  heeft overgenomen, en met vuur en verve verder draagt."
Niet de PVV gaat voorbij aan de grootste ziekte van de vorige eeuw, maar het is Brendel die deze ideologische broederschap van de Islam met het nazisme om politiek correcte redenen niet wenst te zien.
Carel Brendel is een goede onderzoeksjournalist, maar zijn krampachtige pogingen om vooral niet met het PVV gedachtegoed te worden geassocieerd lijkt op een knieval voor de toorn van de linkse kerk.


vrijdag 15 maart 2013

Wapens aan Syrisch verzet zal vermoedelijk leiden tot genocide

Frankrijk en Groot Brittannië  willen de zogenaamde vrijheidsstrijders  in Syrië met wapens steunen, ook als de Europese Unie daar tegen is. Hoe gevaarlijk steun aan één van de partijen kan zijn, beseffen beide landen terdege, en hoe meer EU landen hierin meegaan, hoe gemakkelijker medeplichtigheid aan genocide kan worden gedeeld.
Het is duidelijk, dat als de tegenstanders van Assad er in slagen hem te verdrijven, kan worden verwacht dat de Alawieten, Christenen en andere minderheden die worden verdacht van steun aan Assad, te maken krijgen met vervolging en verdrijving.
Genocide dus.
Wat de werkelijke motieven van de verantwoordelijke politici zijn om een grote kans op een genocide te creëren, daar komt de burger niet achter. Politici zijn immers zetbazen van de economische elite, en hun god heet Mammon.

zaterdag 26 januari 2013

Arnon Grünberg een alibi-Jood voor Günter Grass

In zijn column van 26 januari 2013 getuigd Arnon Grünberg van grote naïviteit, door het nazi verleden van Gunter Grass af te doen als een onvrijwillige keuze waar de Duitse jeugd in die tijd niet aan kon ontkomen. 
De feiten van toen spreken andere taal, maar erger nog Gunter Grass heeft de nazi ideologie nooit van zich afgeschud.


Column: Arnon Grünberg
Op maandag reisde ik naar Hamburg om Günter Grass te interviewen. Hij kwam net uit het ziekenhuis maar hij was in goeden doen. We spraken over zijn gedichten over Israel die voor controverse hadden gezorgd , zijn bekentenis dat hij bij de Waffen-SS had gediend, en zijn vriendschap met Paul Celan.
In zijn memoires Beim Haüten de Zwiebel schrijft Grass over zijn piemel:'Ein wiederholungstäter, den keine strafe abschrecken kann.' En nog zijn er mensen die geloven dat zwaardere straffen helpen.
's Avonds was ik weer bij mijn moeder. Ik zei:'Ik was bij Gunter Grass, hij is net zo oud als jij. Hij had een hartoperatie achter de rug maar zag er prima uit. Hij zat even bij de Waffen-SS, maar is een aardige man.' Ách, die kinderen wisten toch niets', zei mijn moeder.
Toen zei ze peinzend:'Misschien moet ik mij ook aan mijn hart laten opereren.

Arnon Grunberg maakt zijn moeder medeplichtig met het bagatelliseren van de nog steeds aanwezige  nazi gedachtegoed bij Gunter Grass.  Daarmee bezoedelt Grunberg de nagedachtenis aan zijn in de Duitse concentratiekampen omgekomen familieleden.

GRÜNBERG, Berta, 4 Sept. 1909, Hopsten (Duitsland). Won. Groningen. † 3 Dec. 1942, de omgeving van O.
GRUNBERG, Berta, 9 April 1882, Haren aan de Ems (Duitsland). Won. Amsterdam. † 13 Maart 1943, Sobibor (Polen), lg David, S.
GRÜNBERG, Emma, 6 Maart 1883, Haren (Duitsland). Won. Assen. † 13 Maart 1943, Sobibor (Polen), lg Weinberg, S.
GRUNBERG, Frida, 30 Juli 1884, Aschendorf (Duitsland). Won. Meppel. † 2 Nov. 1942, de omgeving van O., lg Reinheimer, Alexander.
GRUNBERG, Geertruida, 4 Mei 1881, Amsterdam. Won. Amsterdam. † 28 Sept. 1942, O., lg Goudsmit, M.
GRUNBERG, Henriette, 30 Maart 1875, Lingen (Duitsland). Won. Meppel. † 7 Juli 1944, de omgeving van O., lg Vries, M. de.
GRÜNBERG, Hermann, 30 Sept. 1876, Jemgum (Duitsland). Won. Zutphen. † 21 Mei 1943, S.
GRUNBERG, Isak, 11 Juni 1903, Munkacs (Hongarije). Won. 's-Gravenhage. † 1 Mei 1944, de omgeving van O.
GRUNBERG, Isidor Heinrich, 4 Sept. 1889, Lemberg. Won. Amsterdam. † 30 Sept. 1942, O.
GRÜNBERG, Jenny, 30 Juli 1933, Amsterdam. Won. Amsterdam. † 17 Sept. 1943, de omgeving van O.
GRUNBERG, Jenny, 7 April 1901, Osnabrück (Duitsland). Won. Amsterdam. † 6 Sept. 1944, de omgeving van O., lg Reisner, D. J.
GRÜNBERG, Leia, 15 April 1904, Chenziny (Rusland). Won. Amsterdam. † 28 Mei 1943, S., lg Elyasewitsch, H.
GRÜNBERG, Margot, 10 Jan. 1929, Berlijn (Duitsland). Won. Amsterdam. † 16 April 1943, S.
GRUNBERG, Margot, 3 Mei 1915, Berlijn (D.). Won. Rotterdam. † 30 Sept. 1942, O., lg Slager, W.
GRUNBERG, Rosa, 2 April 1925, Essen (D.). Won. Amsterdam. † 30 Sept. 1942, O.
GRÜNBERG, Rosa, 31 Aug. 1882, Sogel (Duitsland). Won. Leeuwarderadeel. † 5 Nov. 1942, O., lg Visser, A. I. L.
GRUNBERG, Rosette, 6 Nov. 1879, Segel (Duitsland). Won. Amsterdam. † 23 April 1943, S., lg Groenberg, N. A.
GRUNBERG, Salomon, 20 Juli 1925, Amsterdam. Won. Amsterdam. † 6 Mei 1945, Flossenburg (Duitsland).
GRÜNBERG, Stefanie, 22 Febr. 1929, Berlijn (D.). Won. Amsterdam. † 12 Aug. 1942, O.
GRÜNBERG, Willy, 21 Oct. 1895, Berlijn (Duitsland). Won. Amsterdam. † 16 April 1943, S.

maandag 14 januari 2013

De geschiedenis herhaalt zich

De ontmoeting tussen Herman Van Rompuy en de president van Egypte Mohamed Morsi Isa al-Ayyat roept herinneringen op aan de conferentie van München september 1938 waar Neville Chamberlain namens Engeland, Frankrijk en Italie een deel van Tsjecho-Slowakije (Sudetenland) aan Hitler aanbood, in ruil voor vrede.
De moslimbroederschap herbergt alle kenmerken van het Nationaal Socialisme in zich, en door Morsi 5 miljard euro's steun te geven, word dit nazi regime stevig in het zadel gehouden.
Waar Chamberlain sprak over "peace in our time," spreekt Rompuy over "de EU als een vriend een buur een partner."
De geschiedenis herhaalt zich, want ook Morsi heeft een agenda, die weinig goeds voorspelt.

dinsdag 8 januari 2013

Nasser Kalantar de Iraanse Khan !!

Wie is Amerika om Iran de wet voor te schrijven, Iran is de afgelopen 200 jaar nooit een oorlog begonnen. Amerika heeft biologische wapens gebruikt tegen de Indianen, chemische wapens in in Vietnam, kernwapens tegen Japan, en ze is op grond van volstrekte leugens een oorlog begonnen in Irak. 
Dit zijn de uitspraken van Nasser Kalantar in een interview met het Dagblad van het Noorden op maandag 7 Januari 2013. (papieren versie)
prof. dr. N. (Nasser) Kalantar-Nayestanaki Hoogleraar kernfysica aan de RUG, de Iraanse equivalent van  Abdul Quadir Khan de geestelijke vader van de Pakistaanse atoombom, die net als Nasser  Kalantar hier werkzaam was die zijn kennis over de nucleaire mogelijkheden, waaronder de mogelijkheid van het fabriceren van atoomwapens, gebruikte om dit Islamitische land aan een atoombom te helpen.

Het is waar dat Iran al heel lang geen oorlog met haar buren of ander vijanden is begonnen, maar vergat Nasser Kalantar niet hoe onder leiding van Khomeini in de oorlog tegen Irak duizenden kinderen de mijnenvelden in werden gejaagd, om de weg voor de soldaten vrij te maken.
En de hedendaagse misdaden tegen haar eigen  bevolking, waarover Kalantar uiteraard niet zich over wenst uit te laten.
Ook de genocidale uitspraken van het bewind richting Israel, lijken voor Kalantar niet relevant.

Aanleiding voor dit interview was de juridische overwinning van Kalantar en nog enkele Iraanse individuen werkzaam in dezelfde discipline als Kalantar, op de uitvoering van de VN resolutie 1737 in 2006 waarin sancties aan Iran werden opgelegd.
De Hoge Raad van ons land heeft gemeend dat het uitsluiten van toegang door Iraniers tot nucleaire informatie discriminatie is. Dit proces werd door Kalantar en enkele andere Iraniërs gevoerd, met als doel weer toegang tot deze informatie af te dwingen.

Het is natuurlijk een pyrrusoverwinning, want ook in Nederland is men er inmiddels wel van overtuigd, dat het Iraanse regime aan een atoomwapen werkt, en mensen als Nasser Kalantar een veigheidsrisico vormen, vooral gelet op hun nauwe banden met het moederland.

Kalantar wijst ook de sancties tegen Iran af:
"Door het embargo kan ik geen geld naar mijn moeder sturen. Medicijnen zijn vijf keer duurder geworden. Wordt de democratie hierdoor dichterbij gebracht? Integendeel."

Voor iemand die als Hoogleraar toch minimaal €4500 per maand verdient, en die voor €500 een vliegticket naar Teheran kan kopen, een misleidend verhaal.

Dit sterkt de theorie dat mensen als Kalantar absoluut geen toegang moeten krijgen tot nucleaire kennis, die gebruikt kan worden om het Iraanse regime aan atoomwapens te helpen.


vrijdag 4 januari 2013

Salman Abu Sitta: Het Palestijnse historische wapen

Salman Abu Sitta een Palestijnse onderzoeker is al jaren bezig de geschiedenis van
het Palestijnse volk op te waarderen naar zoals hij het noemt, een bloeiende gemeenschap van duizenden en duizenden jaren oud.
In het door hemzelf ontworpen Atlas of Palestine een boekwerk uit 2004 staan in het
voormalige Palestina Mandaatgebied zeker 50.000 Palestijnse plaatsen, die moeten aantonen dat het Palestijnse volk al voor de deling in 1947 - 1948 bestond.
Dat die plaatsen niet in andere atlassen staan, is omdat volgens Salman Abu Sitta Ben Gurion in Juli 1949 tientallen Israelische experts de opdracht gaf om alle geografische kaarten te ontdoen van Palestijnse namen en te vervangen door Hebreeuwse namen. Dat hiervoor bewijs ontbreekt, deert Salman Abu Sitta niet, want het doel heiligt immers de middelen.

Dat er al vele duizenden jaren Arabieren in dit gebied wonen, is een understatement, maar niemand heeft ooit kunnen aantonen, dat er zoiets als een Palestijnse gemeenschap heeft bestaan.
Maar volgens Salman Abu Sitta is dat wel het geval, en hij tracht dit vooral met leugens te bewijzen.
De arabische geschiedschrijving zou je dan ook het beste kunnen omschrijven als een Islamistische revisionistische samenzwering, waar de historische feiten, en waarheid  ondergeschikt aan zijn.

Voordat er zelfs sprake van een Joodse staat was, maakten reizigers verslag van het desolate en onbewoonde Palestina in 1872.
In Tent Work in Palestine (1872), C. F. Conder noted of Palestine's population: 'The population of the land is insufficient; and it has been calculated that Palestine might support ten times its present total of inhabitants ....'' The British Consul for Palestine, James Finn, wrote in an 1857 report to London that 'the country is in a considerable degree empty of inhabitants." Bron Middle Eastern Studies

Geen bloeiende Palestijnse gemeenschappen, maar rondtrekkende Arabieren op zoek naar werk. Het Palestijnse volk werd feitelijk door de zelfstandigheid van Libanon, Syrië, Jordanië en Irak geboren, want in het Ottomaanse rijk, konden de bewoners vrij rondtrekken, immers ze bleven  altijd in het Ottomaanse Rijk, en ook gedurende de periode dat er sprake was van mandaatgebieden, konden de bewoners daarvan van het ene gebied in het andere verhuizen.
Hier kwam een einde aan, met de autonomie van Libanon, Syrië, Jordanië en Irak, en werden  de Arabieren in het Britse mandaatgebied Palestina stateloos.
De rest is bekend.


      Population bron Middle Eastern Studies