zaterdag 5 november 2011

Het gewetenloze sadisme van de Jodenjagers

Volkskrant 5-11-2011 Boekbespreking Jodenjacht  Robin te Slaa



Het opsporen van Joodse onderduikers was het werk van nazi-agenten, die exact wisten wat hun slachtoffers te wachten stond.


In zijn boek Grijs verleden (2001) verkondigde Chris van der Heijden dat collaboratie hoofdzakelijk te wijten was aan de omstandigheden waarin de betreffende personen verkeerden. Het was bijkans alsof je een verkoudheid opliep. Deze nivellerende'grijs'-visie op de oorlog- lange tijd innig omarmd door de media en een deel van de academische wereld - is dringend aan vervanging toe. Het boek Jodenjacht van Ad van Liempt en Jan H. Kompagnie vormt hiervoor het overtuigende bewijs. Het beschrijft personen die niet alleen bewust kozen voor collaboratie, maar zelfs geestdriftig meewerkten aan de Jodenvervolging.

Tijdens de bezetting werden in de grote steden speciale afdelingen van nazi-gezinde agenten belast met het opsporen van Joodse onderduikers. Het mes sneed aan twee kanten: de collega's van andere afdelingen hoefden hun handen niet vuil te maken.

Op basis van de persoonsdossiers van 230 betrokken agenten in het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (de Burgerlijke Stand van 'fout' Nederland) worden de organisatie, methodes en criminele nevenactiviteiten van deze speciale politieafdelingen blootgelegd. Het geschetste beeld is schokkend.
Per slachtoffer (ongeacht of het een zuigeling, volwassene of bejaarde betrof) ontvingen de Jodenjagers een premie. in de onderzochte dossiers komen in totaal de namen van meer dan 9.000 slachtoffers voor. Een gebrek aan motivatie kan de betrokken agenten bij hun misdadige opsporingswerk niet worden verweten. Deze ijver kwam in de eerste plaats voort uit hun diepgewortelde Jodenhaat.

'Het is geen zondag als we niet eerst een paar joden half dood hebben geslagen', verklaarde de Groningse agent Arend Ruben tegenover zijn vrienden. Evenals een groot deel van de onderzochte Jodenjagers leefde hij naar dit motto. Bij zoekacties en verhoren werd vrijwel standaard de methode 'eerst slaan, dan vragen' toegepast. 'Al lagen alle Joden hier op een hoop bij elkaar en werden zij met benzine overgoten en in de brand gestoken, dan zou ik er met plezier naar staan te kijken', merkte de Amsterdamse rechercheur Harms op tijdens zijn perfide werk.

Al even weerzinwekkend is de openlijke toespeling van de Utrechtse wachtmeester Tonny Nieuwenhuis tegenover twee gearresteerde Joodse vrouwen op het verschrikkelijk lot dat hun wachtte: 'Als ik naar mijn gemoed te werk ging, dan schoot ik jullie hartstikke dood, maar (...) dat hindert niet, want jullie worden toch vergast.' Het achteraf herhaaldelijk door de Jodenjagers aangevoerde excuus dat zij niets wisten van de vernietigingskampen was hier dus al evenmin geloofwaardig. Hetzelfde gold voor de bewering van deze fanatieke antisemieten dat zij gedwongen waren om dit werk te doen. Er is slechts één geval bekend van Jodenjager die na één zoekactie om overplaatsing vroeg. Het werd gehonoreerd zonder verdere repercussies.

Het boek Jodenjacht geeft niet alleen een ontluisterend beeld van het virulente antisemitisme en het gewetenloze sadisme van de betreffende politiemannen. Niet minder stuitend is hun onverzadigbare roofzucht. Op schaamteloze wijze verrijkten de betrokken agenten zich aan de bezittingen van hun ongelukkige slachtoffers. De grootschalige diefstal van Joodse goederen wekte regelmatig de woede van de Duitsers op. De in beslag genomen spullen waren immers voor Das Reich bestemd.

Het boek van Van Liempt en Kompagnie is een waardevolle bijdrage aan de geschiedschrijving over het Nederlandse aandeel in de Holocaust. Alhoewel de NSB als organisatie niet betrokken was bij de Jodenvervolging, waren haar leden oververtegenwoordigd in de speciale politie-eenheden. Maar liefst 82 procent van de onderzochte daders was lid van Musserts nationaalsocialistische beweging. 

De studie Genocide and Fascism. The Eliminationist Drive in Fascist Europe (2009) van Aristotle Kallis maakt duidelijk dat de NSB'ers onder hun Europese geestverwanten geen uitzondering vormden. Het biologisch 'gefundeerde' antisemitisme als één van de kernpunten van de fascistische ideologie had zijn giftige uitwerking niet gemist. De ondertitel van het boek (De onthutsende rol van de Nederlandse politie in de Tweede Wereldoorlog) is te weids geformuleerd. Het ging immers om een kleine minderheid van agenten waarvan 40 procent voor de oorlog zelfs niet voor de politie werkte. Maar misschien is juist de passiviteit van het grootste deel van het politiekorps wel het meest onthutsende.

zondag 30 oktober 2011

Mauro Manuel en het slachtoffer parasitisme van de vluchtelingenorganisaties

Mauro Manuel is geen slachtoffer van het onbarmhartige asielbeleid van de overheid, maar wordt misbruikt door linkse organisaties, die slachtoffers nodig heeft om haar eigen ideologische bestaansrecht te rechtvaardigen.
Vanaf het eerste moment dat asielzoekers in aanraking komen met de door SP en Groen Links geleide vluchtelingen organisaties worden ze geselecteerd  op bruikbaarheid  om als slachtoffer te kunnen worden gebruikt.
Ze worden geïnstrueerd om alle lastige vragen van de IND te pareren, en worden voortduren door de vluchtelingen organisaties juridisch bijgestaan.
Zelfs mediatraining als middel word niet geschuwd.


Reden
De reden voor al deze moeite heeft te maken met het bestaansrecht van deze uit het fascisme geboren ideologie.
Slachtofferschap is de grond daarvan. Beide politieke bewegingen profileren zich graag als een volksbeweging, net als de PvdA ook eens was. Echter de achterban van beide partijen zijn voornamelijk academisch geschoold, en hebben een modaal inkomen. Een eigen huis, en auto voor de deur is de beste omschrijving van de achterban van de SP en Groen Links.
Ze richten zich daarom vooral op de economisch zwakkeren in de maatschappij, dat primair maar één doel dient, namelijk om als stemvee te fungeren.

Parasiteren op slachtofferschap is dus de basis van hun bestaan, en daarvoor wordt nu ook de in Angola geboren Mauro Manuel  schaamteloos voor gebruikt.

donderdag 29 september 2011

Job Cohen versus Uri Rosenthal

Het dhimmi gedrag van Job Cohen als Burgemeester van Amsterdam heeft de critici ervan weerhouden om zijn beleid te toetsen aan zijn Joodse achtergrond. Het heeft Job Cohen weinig of niets opgeleverd. Zijn imago als bestuurder en politicus is die van de theedrinkende Burgemeester en nu de poedel van Rutte.

Nu onze minister van buitenlandse zaken Uri Rosenthal het gezamenlijke standpunt van de EU over de mensenrechten in Israël en de Palestijnse gebieden heeft geblokkeerd, omdat deze volgens Rosenthal te eenzijdig kritisch richting Israël is, zijn de eerste beschuldigingen dat zijn Joodse achtergrond hier aan ten grondslag ligt al hoorbaar.

Volgens het Duitse weekblad "Der Spiegel," speelt de Joodse achtergrond van Rosenthal een rol in zijn weigering om akkoord te gaan met het EU standpunt.

Als eerste heeft ook het zelf verklaarde morele geweten van de Nederlandse politiek gereageerd.
Alexander Pechtold eist uitleg van Rosenthal.

zondag 25 september 2011

'Antisemitisme groeit onder de aanhang van Duitse partij Die Linke'

Op 27 Mei 2011 publiceerde Trouw een artikel van een onderzoek, waarvan de conclusies nog niet waren gepubliceert.

Het antisemitisme in Duitsland is bezig aan een opmars. Niet onder aanhangers van partijen als de neonazistische NDP, maar onder de maatschappijkritische leden van het linkse Die Linke. Dat is de conclusie van een onderzoek dat nog niet is gepubliceerd, maar al wel de nodige beroering wekte. De beschuldigingen van antisemitisme binnen Die Linke leidde deze week zelfs tot een debat in de Duitse Bondsdag.
Lees verder in Trouw

In de Jerusalem Post vandaag word dit nieuwe antisemitisme omschreven als de nieuwe variant van het hedendaagse antisemitisme, "het openlijk walgen van Israel." Waar de linkse politieke kopstukken deze beschuldigingen verontwaardigt van de hand wijzen,laten de lagere partijleden openlijk hun schroom varen, en laten ze zien, dat ze wat velen al jaren zeggen, namelijk dat de aanhangers van radicaal links eigenlijk de kinderen van Hitler zijn.
Götz Aly historicus en oud Maoist heeft over de naoorlogse linkse generatie een boek geschreven met de provocerende titel,"Unser Kampf." Al eerder had de Duitse historicus Ernst Nolte geschreven dat Lenin de wegbereider voor Hitler was.

Het antisemitisme was volgens Aly een wezenlijk bestanddeel van het gedachtegoed van de radicale ‘68’ers’, die met name in Duitsland talrijk waren. Hun gezindheid werd weliswaar tot uitdrukking gebracht in anti-zionistische en (met name) anti-
Amerikaanse parolen, maar achter deze linkse cosmetica gingen klassieke anti-Joodse vooroordelen schuil.
Net als in de jaren dertig werden jodendom en grootkapitaal met elkaar in verband gebracht.
En net als in de jaren dertig waren Joden (onder wie de Berlijnse hoogleraren Richard Löwenthal en  Ernst Fraenkel) het doelwit van lastercampagnes. In 1969 beraamde een bewoner van Kommune 1 zelfs een (mislukte) bomaanslag op het joods gemeentecentrum in West-Berlijn – nota bene op 9 november, de 31ste verjaardag van de Kristalnacht.

De anti Israel kritiek als schaamlap voor antisemitisme, wordt steeds openlijker en brutaal door aanhangers van de linkse politieke ideologie uitgedragen.
Hier hebben in ons parlement Jolanda Sap (GroenLinks) en Emile Roemers (SP) nog steeds hun politiek correcte jasje aan, maar wat daar in werkelijkheid onder zit, laten de aanhangers van deze linkse partijen maar al te vaak zien.
Onder die aanhang zitten vele schimmige organisaties waarvan de bekendste onder de naam, "Internationale Socialisten." opereert.  Deze fascistische organisatie is diep verweven met GroenLinks en de SP, en heeft innige contacten met de internationale beweging, De Moslim Broederschap, die zoals we weten de geestelijke en ideologische ouder is van de Hamas en de Hezbollah.
Dossier Internationale Socialisten

woensdag 21 september 2011

Dries van Agt het 30 jarige bestaan van Israël

Toespraak Minister-President Van Agt
Congresgebouw te 's-Gravenhage 11 Mei 1978
Ter ere van het 30-jarige bestaan van de staat Israël 

Op deze bijzondere en blijde dag herdenken wij hier tezamen dat 30 jaar geleden de staat Israël werd geboren. Deze feestelijke bijeenkomst biedt mij de gelegenheid namens de Nederlandse Regering en het Nederlandse volk, onze bijzonder hartelijke gelukwensen aan te bieden aan regering en volk van Israël ter gelegenheid van deze heuglijke gebeurtenis.

Helaas worden deze gevoelens van vreugde die wij speciaal vandaag koesteren jegens het Israëlische volk, getemperd door de gedachte aan de treurige gebeurtenissen die mede ten grondslag lagen aan de stichting van de staat Israël. 
De onafhankelijkheidsproclamatie van 14 mei 1948 in Tel Aviv valt immers niet los te denken van het immense leed dat het Joodse volk vóór en tijdens de Tweede Wereldoorlog werd aangedaan. Met name voor degenen die wisten te ontkomen aan de gruwelen van vervolging en uitroeiing, betekende de stichting van de staat Israël de zo lang verbeide mogelijkheid om zich voortaan in volle vrijheid en met behoud van de eigen identiteit een vreedzame toekomst te scheppen.

Ook vanuit ons land zijn vele Joodse landgenoten naar de jonge staat Israël getrokken om zich aldaar, samen met pioniers afkomstig uit andere delen van de wereld, geheel te wijden aan de opbouw van de Joodse natie. Binnen Nederland zijn wij met grote aandacht het wel en wee van het Joodse volk binnen het nieuwe staatsverband blijven volgen.
De verwevenheid van het Christendom met de geschiedenis van het Nabije Oosten is daar niet vreemd aan.

Daarnaast wordt deze grote aandacht voor het Israëlische volk verklaard door de omstandigheid dat vele generaties Joodse landgenoten mede het gezicht hielpen bepalen van de Nederlandse samenleving waaraan zij op velerlei terrein zulke waardevolle bijdragen hebben geleverd. De grote verbondenheid, door de eeuwen heen gegroeid, met de Joodse bevolkingsgroep uitte zich op dramatische wijze tijdens de Februaristaking van 1941 in Amsterdam, toen een massaal protest opklonk tegen de door de bezetters jegens de Joodse bevolking ontketende terreur. Het afschuwelijke lot dat zovele van onze Joodse landgenoten trof, verklaart evenzeer onze huidige gevoelens voor land en volk van Israël.

Veel heeft het Israëlische volk in de afgelopen 30 jaar bij het opbouwen van zijn staat tot stand weten te brengen. De opmerkelijke resultaten die de Israëlische landbouwers bereikten bij het cultiveren van hun land, en de transformatie van dorre woestijn in vruchtbare groene landbouwgronden is misschien wel één van de meest opvallende resultaten van de inspanningen van het Israëlische volk.

Daarnaast kan het echter ook wijzen op talloze andere indrukwekkende resultaten die werden bereikt in velerlei sectoren' van de Israëlische samenleving. Doch naast de vreugde daarover is er ook zorg, dat nog steeds geen regeling is gevonden voor het conflict, dat bij de vestiging van de staat Israël tussen haar en haar buren is ontstaan. Wij vanuit Nederland hopen van harte dat binnen afzienbare tijd een rechtvaardige en duurzame regeling van dit conflict gevonden kan worden welke de vrijheden en rechten van alle volkeren in het Midden-Oosten voorgoed zal waarborgen.
Eerst dan zal het volk van Israël de rust kennen waarnaar het al eeuwenlang hunkert.

Staatscourant Vrijdag 12 Mei 1978




maandag 5 september 2011

Wilders krijgt gelijk, Erdogan is een gevaarlijke Islamist

Erdogan zit tot over zijn oren in de organisatie van de Gazavloot, die uiteindelijk het leven van 9 IHH activisten het leven koste.
Nu het VN rapport over de Gazavloot is uitgelekt, is Erdogan totaal door het lint gegaan.
Maandenlang heeft de Netanjahoe hem het gevoel gegeven, dat Israël onder de juiste politieke druk wel akkoord zou gaan met zijn eis om excuus voor het optreden van de Israelische commando's te maken.
Nu blijkt steeds duidelijker, dat Israel nooit van plan is geweest om zich door deze islamist te laten chanteren.
Excuus maken zou in dit geval een vorm van appeasementpolitiek bedrijven zijn, want Islamisten zijn pas tevreden als Israel niet meer bestaat. Na elke buiging zal een reden worden bedacht voor een nieuwe buiging.

Hoewel er cultureel tussen Arabieren en Turken en wereld van verschil bestaat, gedraagt Erdogan zich steeds meer als een Arabier. Al het goede is Islam, en het slechte is het Westen, de rode draad in het Arabische historische denken.
Jarenlang is Israël de grootste pleitbezorger voor toetreding van Turkije tot de EU geweest, en de reden hiervoor is, dat men in Israël de groeiende politieke macht van Erdogan zag ontwikkelen, en de enige dat deze Islamist kon indammen, zou het keurslijf van de EU zijn.  Immers de enige discipline die de EU wel kan opbrengen is de schijnmoraal van mensenrechten en het fatsoenlijk met elkaar omgaan als belangrijkste maatstaf voor een EU lid.

Duidelijk is nu wel voor iedereen in de EU, dat Geert Wilders zijn onparlementaire maar juiste karakterisering van de persoon Erdogan geen woord verkeerd blijkt te zijn.

Erdogan is door het lint gegaan, omdat het VN rapport  het recht van Israël om een blokkade van Gaza te hanteren volgens de regels van het Internationale recht is. Dat het optreden van de soldaten de toets der kritiek niet kan doorstaan, is eigenlijk niet meer dan een lastige voetnoot.
Het is de directe betrokkenheid van Erdogan met de organisatie van de Gazavloot, die hem in het politieke drijfzand heeft gezogen. Zijn reactie laat zien, dat hij de strategie van Netanjahoe begint te begrijpen, en in plaats van af te koelen, dreigt hij met oorlog.
Erdogan dreigt met het inzetten van de Turkse vloot in de Middellandse zee, en lijkt hiermee een conflict met Israël uit te lokken.

De vraag is nu, wanneer Erdogan door een staatsgreep zal worden afgezet, want deze Islamist is net zo radicaal en onverantwoordelijk als Ahmedinejad of Hezbollah leider Hasan Nasrallah.

woensdag 10 augustus 2011

Nepjoden deel van anti Israel beweging

Je zal je afvragen wat motiveert een Joodse Amerikaanse universiteit student om deel te nemen in wat kan worden beschouwd als de meest vreugdevolle en controversiële zeereis van de 21 eeuw. Hiermee begon de ingezonden brief van Gabriel Matthew Schivone in de Haaretz van 24 juni 2011


Inmiddels is bekend geworden dat deze vermeende Joodse student geen enkele joodse achtergrond van welke aard dan ook bezit. Noch Etnisch, voorvaderlijk, of cultureel, is hier sprake van. Ik ben een Chicano jood zo verdedigt Schivone zich nu en schermt met vage afkomst uit Mexico die dat zou moeten aantonen.

Valerie Saturen een pro Palestina activist, en een goede bekenden van Schivone verklaarde later in een ingezonden brief aan de  Haaretz dat Schivone zijn Joodse identiteit heeft bedacht om zich te beschermen tegen beschuldigingen over zijn motieven die van antisemitische aard zouden kunnen zijn.

Het zich voordoen als Joods, doet denken aan de zaak van Edith Lutz vorig jaar.
Lutz een voormalig onderwijzeres beweerde te zijn bekeerd tot het Joodse geloof, en gebruikte die zelf uitgevonden joodse kwalificaties om geweldige aandacht in de Duitse media te verkrijgen voor haar deelname aan de eerste Gaza vloot actie in 2010. Edith Lutz was passagier op de Irene catamaran in 2010.

Veel Duitse nieuwsbladen inclusief het veel bekeken televisie programma ARD-Magazin Monitor dat Lutz als representant van de “Duitse Joden,” betitelde bestede veel media aandacht aan Lutz.
De Duitse journalist Henryk Broder ontmaskerde Lutz als een bedriegster, met de opmerking, “Edith Lutz "Ze is net zo Joods als een koshere gerookte ham".


Professor Alvin H Rosenfeld  directeur aan het instituut voor hedendaags anti-semitisme  aan de universiteit van Indiana vertelde de Jerusalem Post dinsdag dat, “ Israel lasteraars en ontkenners van het recht van Israel om te mogen bestaan, omvatten een groot aantal misleide joden, gemanipuleerde joden, kwaadwillige joden,en andere joden van kwader trouw. Met Schivone zien we nu nepjoden toegetreden tot dit notoire schandelijke gezelschap

woensdag 3 augustus 2011

De selectieve morele normen en waarden van Pechtold

Ook het morele geweten van Nederland Alexander Pechtold heeft na lang wachten, een duit in het zakje gedaan, wie het meest Wilders verantwoordelijk kan houden voor het Noorse drama.

Citaat uit GeenStijl van Alexander Pechtold
"Wilders probeert zich een slachtofferrol aan te meten die hem niet past. Het is nu bijna vijf jaar geleden dat hij de tsunami van islamisering aankondigde. Sindsdien heeft hij aan de lopende band oorlogsretoriek en doemscenario's over ons uitgestort. Hij moet beseffen wat hij aanricht met het eeuwige doemdenken en de zwart-witbeelden. 
Als je voortdurend een  apocalyptische sfeer schept, draag je bij aan een wereld zonder toekomstbeeld, zonder perspectief. Hij voedt de frustraties bij zijn aanhang. Dát is zijn verantwoordelijkheid."

Ik heb Pechtold en zijn partij nooit gemogen, omdat het kop noch staart is.
Als ik aan Pechtold denk, denk ik gelijk ook aan oud Kamerlid van D66 Jan Willem van
Waning.
Jan Willem van Waning heeft  op het Volkskrantweblog een weblog, en zijn voortdurende
anti Israël retoriek, is zo'n beetje zijn handelsmerk geworden.
Het lijkt alsof Jan Willem van Waning een nieuwe versie van de "Protocollen van de Wijzen
van Zion" op zijn weblog aan het schrijven is. Ieder die ook maar het woord Israel in
positieve zin gebruikt, behoort volgens van Waning tot de Zionistische (groot Israel) lobby
Inmiddels heeft Jan Willem van Waning zijn gehele Volkskrant weblog overgeheveld naar het  D66  weblog
 
Ik zal daar verder geen kwalificaties aan verbinden, dat kunnen de bezoekers van
dit weblog zelf wel.
 
Je zou op zijn minst denken, dat de inhoud van het weblog van Jan Willem van Waning
voor het morele imago van D66, en in het bijzonder voor Pechtold zelf reden zou zijn
om dit voormalig Kamerlid niet al te uitbundig te presenteren als lid van D66.
Integendeel, Pechtold presenteert zich zelfs graag met Jan Willem van Waning op de
website van D66.

Database: Vreemde krijgsdienst en verlies van het Nederlanderschap

In de tweede wereldoorlog hebben ongeveer 25.000 Nederlanders gediend als soldaat
in het Duitse leger. Deze Nederlanders verloren daarmee hun Nederlanderschap.
In de beginjaren vijftig konden deze Nederlanders hun Nederlanderschap weer terug krijgen,en ongeveer een 11 a 12.000 van deze Nederlanders heeft toen zijn Nederlanderschap weer teruggekregen.

Taboe
Er heerst nog steeds een taboe op het vrijgeven van documenten over personen die een
twijfelachtige rol in de tweede wereldoorlog hebben gespeeld.
Het grootste deel van deze mensen is inmiddels overleden,
De jongste Nederlander die in de Duitse krijgsdienst is getreden is geboren in 1926, en zou nu 85 jaar oud zijn. Inmiddels is er op internet een database van deze Nederlanders met ongeveer 11.500 namen.

 Deze database is vrij toegankelijk en kan op de volgende website worden geraadpleegd



dinsdag 2 augustus 2011

Anja Meulenbelt: resoluties Algemene Vergadering zijn slechts een aanbeveling

In haar boek, "Oorlog als er vrede dreigt," erkend Anja Meulenbelt voor het eerst, dat de VN resoluties van de Algemene vergadering niet meer dan een aanbeveling zijn, en er geen enkele verplichting op rust om deze resolutie uit te voeren.

Citaat Anja blz 124
Ik sprak in november 1999 met dr. Haidar Abdel Shafi, die aanvoerder van de Palestijnse onderhandelingsdelegatie in Madrid was geweest. Hij vond het een fout dat de Palestijnen nee zeiden tegen het verdelingsplan.

Om te beginnen: het verdelingsplan van de VN was geen beslissing maar een voorstel, zegt een jurist, prof. Quigley. Het handvest van de VN geeft de Algemene
Vergadering alleen het recht om een aanbeveling te doen, maar niet om te beslissen over wat landen moeten doen.


Wat Anja Meulenbelt hier eigenlijk zegt, is dat Israel het grootste gelijk van de wereld heeft, om de resoluties van de Algemene Vergadering niet uit te voeren.

maandag 11 april 2011

GroenLinks verliest contact met eigen verleden

8 april 2011 Willem Bouwman Nederlands Dagblad

...Als het aan de voorzaten van
GroenLinks gelegen had, was er nooit een eind gekomen aan de Koude Oorlog.

... Daarom is het raar dat GroenLinks in Den Haag een straat wil noemen naar Gorbatsjov.


DEN HAAG
De VVD-fractie in de Haagse gemeenteraad wilde graag een laan vernoemen naar de Amerikaanse president Ronald Reagan, wegens zijn bijdrage aan het beëindigen van de Koude Oorlog. De fractie van GroenLinks vond het een slecht en ongepast idee, omdat Reagan de mensenrechten zou hebben geschonden door rechtse rebellen en rechtse regimes te steunen, vooral in Zuid-Amerika. Beide partijen hebben nu een compromis bereikt. De laan wordt niet alleen naar Reagan maar ook naar de Russische leider Michail Gorbatsjov genoemd en gaat Reagan-Gorbatsjovlaan heten. Op die manier moet duidelijk zijn dat Reagan zijn straat te danken heeft aan zijn aandeel in het beëindigen van de Koude Oorlog. Het verzet van de fractie van Groen-Links past in een traditie die vooral terug te vinden is bij de CPN en de PSP, die in 1989 met de PPR en de EVP fuseerden tot GroenLinks. De CPN, de Communistische Partij van Nederland, koos tijdens de Koude Oorlog onverbloemd voor de Sovjet-Unie en tegen Amerika. In 1950 zei partijleider Paul de Groot dat Nederland door de Amerikanen werd bezet; het kabinet-Drees noemde hij 'een filiaal van Wall Street'. Zijn secondant Marcus Bakker, de latere leider van de CPN, waarschuwde voor Amerikaanse propaganda onder de jeugd; hij noemde met name Tom Poes, de hoofdpersoon in de strip van Marten Toonder in de Telegraaf. De partij koesterde groot wantrouwen jegens de Amerikaanse politiek, maar sprak begripvol en vaak instemmend over Russische interventies in het buitenland. De Russische inval in Hongarije in 1956 keurde ze goed. Voor Russen die opkwamen voor de mensenrechten toonde ze nauwelijks begrip. Partijleider De Groot noemde de dissident Andrej Sacharov, de latere Nobelprijswinnaar, 'een wolf in een schaapsvacht' en toen minister van Buitenlandse Zaken Max van der Stoel in 1977 de Tsjechische dissidentenbeweging Charta '77 bezocht, spraken CPN-bestuurders van 'een schandalige NAVO-vertoning'.

bot en onwaarachtig
Bij de Pacifistisch Socialistische Partij (PSP), een andere voorganger van GroenLinks, heerste eveneens een sterk anti-Amerikaanse stemming. De latere lijsttrekker Bram van der Lek meende in 1965 dat het buitenlands beleid van Amerika was gebaseerd op een 'bot en onwaarachtig anticommunisme'. Dat beleid was 'een heilige missie' en een 'kruistocht' waaraan alle volkeren zich moesten opofferen. De socioloog W.F. Wertheim, actief voor de PSP, prees de Chinese leider Mao Zedong en diens Culturele Revolutie, die aan honderd-duizenden Chinezen het leven kostte. Wertheim bleef Mao altijd verdedigen. 'Als je een ideaal nastreeft, maak je fouten. En die fouten mag je iemand niet nadragen.'

Wertheim was niet de enige. Anja Mеulenbelt, tegenwoordig senator voor de SP en ooit actief voor de communistische splintergroep KEN-ml, vond communistisch China mooier en beter dan het Westen. De mannen waren er niet seksistisch en de vrouwen vonden het heel gewoon, van andere vrouwen te houden. Wat dat betreft zijn de Chinese vrouwen lesbischer dan de westerse.' Over de schendingen van de mensenrechten repte ze niet. Herman Meijer, van 2003 tot 2006 voorzitter van GroenLinks en in 2007 kandidaat voor de Eerste Kamer, bezocht communistische jeugdfestivals in Oost-Duitsland en Bulgarije. Bij de Politieke Partij Radicalen (PPR), ook een erflater van GroenLinks, klonk de lof voor totalitaire systemen iets ijler. In 1973 relativeerde fractieleider Bas de Gaay Fortman de onderdrukking in communistisch China, waarin alles en iedereen in de gaten werd gehouden. Was dat niet afschuwelijk? Eigenlijk niet, zei De Gaay Fortman, Chinezen weten niet beter of ze letten op elkaar. 'Zij lijken het zelf niet zo te ervaren als wij dat zouden doen.'

goed te begrijpen
De geestelijke nazaten van Marcus Bakker, Bram van der Lek en Bas de Gaay Fortman, willen geen straat noemen naar Reagan, omdat die het rechtse verzet tegen linkse regimes steunde. Vanuit het verleden is dat te begrijpen, want de voorzaten van GroenLinks hebben altijd veel waardering getoond voor linkse regimes, al maakten die zich schuldig aan het schenden van mensenrechten. Vreemder is dat GroenLinks in Den Haag wel een straat wil noemen naar Gorbatsjov. Hij maakte immers een eind aan de vanzelfsprekende steun aan linkse regimes die door links Nederland zo geknuffeld werden. Met alle gevolgen van dien: in Angola, Mozambique, Ethiopië, Benin, Cuba en Nicaragua ging het ineens een stuk minder, sommige regimes stortten zelfs in. Als GroenLinks in Den Haag Reagan geen straat gunt, dan toch zeker Gorbatsjov niet.

Dat het tegendeel het geval is, doet vermoeden dat de fractie het contact met het eigen verleden wat is kwijtgeraakt. Zij wil Gorbatsjov eren om diens aandeel in het beëindigen van de Koude Oorlog, waaraan hij nooit begonnen was als het buitenlands beleid van de verfoeide Reagan hem daartoe niet gedwongen had. En als Gorbatsjov en Reagan in de geest van de voorzaten van GroenLinks hadden gehandeld, dan was er waarschijnlijk nooit een eind gekomen aan de Koude Oorlog. GroenLinks in Den Haag toont dus een januskop.

zondag 3 april 2011

Richard Goldstone “Als ik had geweten wat ik nu weet”

Richard Goldstone de Joodse rechter van beroep, die door de VN was
ingehuurd om een onderzoek te doen naar de werkelijke gebeurtenissen
gedurende de inval van het Israelische leger 2007 in Gaza, is onlangs
teruggekomen op zijn rapport dat hij hierover heeft geschreven.
Zijn nieuwe visie is dat hij met de kennis van nu nooit Israel zou hebben
beschuldigt van het plegen van oorlogsmisdaden gedurende de inval
in Gaza.

Ook de Palestijnen geven onbedoeld toe dat het aantal burgerslachtoffers
die tijdens de gevechten zouden zijn gedood, strijdig zijn met de waarheid.
De Hamas is door diverse Palestijnse groepen beschuldigt weinig of geen
verzet te hebben gepleegde tijdens de inval van het Israelische leger.

Volgens de Hamas zijn er in de eerste dagen van de oorlog ongeveer 700
strijders door het Israelische leger gedood.
Dit staat natuurlijk in schril contrast met de cijfers die Hamas officieel hanteert.
Volgens die Hamas cijfers zijn er slechts 48 strijders gedood, en de rest was
burgers. Deze cijfers zijn maar al te graag door linkse sympathisanten van de Hamas
in het westen waaronder natuurlijk Nederland over genomen

Natuurlijk is en blijft Richard Goldstone een man die voor altijd zijn geloofwaardigheid heeft verloren, omdat hij zich als een opportunist heeft laten gebruiken door de VN, met de hoop dat dit hem weer een stapje hoger op de internationale platform zou opleveren.

Interessant is natuurlijk ook de wijze waarop sommige columnisten van de Volkskrant hun mening gaven over Richard Goldstone

Ook de aantijgingen over de Hamas en andere Palestijnse strijders dat die burgers
gebruiken als levend schild, staat na het zien van onderstaande foto niet meer echt
ter discussie.

dinsdag 15 maart 2011

Het antisemitische gezicht van Stan Huygens alias Thomas Lepeltak

Ik heb mij geruime tijd afgevraagd wanneer de eerste opmerking in de media zou gaan over het functioneren van een bewindsman, van Joodse afkomst.
Natuurlijk Job Cohen jarenlang Joodse Burgemeester van Amsterdam, boven elke twijfel verheven, geaccepteerd door vriend en vijand!
Niet echt dus, want Job Cohen heeft zijn Joodse achtergrond angstvallig,misschien een beter woord krampachtig buiten het beeld gehouden.

Als een Dhimmi heeft hij zich geprofileerd tegenover het Islamitische deel van de Amsterdamse bevolking. Eerst thee drinken met de ouders van een van moord verdachte moslim, en pas daarna bij de ouders van het slachtoffer op bezoek.

Onlangs was Stan Huygens pseudoniem (Thomas Lepeltak) in het programma “Wakker Nederland,” waarin hij de vraag stelde of een Joodse minister van Buitenlandse zaken (Uri Rosenthal) wel zo handig was ten aanzien van het moeten onderhandelen met Gaddafi over de vrijlating van de drie gevangen genomen Nederlandse militairen.

Ook het CIDI was deze opmerking opgevallen, en heeft de heer Stan Huygens o.a. gevraagd of hij vind dat Joodse politici in voorkomende gevallen vanwege hun Joodse afkomst ongeschikt zijn voor hun werk.
Tot op heden heeft Stan Huygens alias Thomas Lepeltak hier nog geen antwoord op gegeven.
Misschien een klein detail, maar waarschijnlijk wel bepalend voor het motief voor zijn opmerking, is de politiek gemeenschappelijke band die Stan Huygens heeft met Gretta Duisenberg.

zondag 13 maart 2011

Kinderen geen bezwaar

Wat zou Harry van Bommel,Gretta Duisenberg en Anja Meulenbelt hebben gedacht toen ze hoorden dat een Palestijn vijf leden van een Joodse familie met een mes had vermoord.
Ik dacht cynisch genoeg gelijk aan het populaire programma op de zaterdagavond, “Kinderen geen bezwaar.”
Harry van Bommel doet mij altijd denken aan een reïncarnatie van Joseph Goebbels, en Gretta Duisenberg heeft de titel “ zwarte weduwe,”met eer overgenomen van Florie Rost van Tonningen.

Anja Meulenbelt die onmiddellijk op haar weblog begrip voor deze misdaad toont, want de oorzaak ligt volgens haar bij de Kolonisten die terreur tegen de Palestijnen plegen.
Ook de traditie van het uitdelen van snoep na het vermoorden van Joden in de Palestijnse gebieden worden door Anja als onwaar betitelt.


Afgewezen minnares
Anja Meulenbelt die in haar boek "Een kleine Moeite," haar dweperige liefde voor Joden niet onder stoelen of banken stak, en nadat die liefde niet werd beantwoord, (vele relaties met joodse vriendjes die mislukten) als een afgewezen minnares reageerde, door de joden collectief te haten.

Citaat van Anja richting haar moeder uit "Een kleine moeite."
Dat het me is opgevallen dat bijna al mijn grote liefdes joods waren, en ook veel van mijn vriendinnen en vrienden, alsof ik het opzoek.Zoveel zijn er niet meer, zeg ik, het kan geen toeval zijn. En dan: hoeveel familieleden, voor zover ik ze ken, zijn niet getrouwd of hertrouwd met joden? Is die tante niet joods, vraag ik, en de schoonzoon van de vriend van oma, en hoe komt oma trouwens aan die joodse naam?

Ook Gretta Duisenberg probeert op haar website oorzakelijk verband te leggen met de manier waarop de Kolonisten zich tegenover de Palestijnen gedragen.

Dietrich Bonhoeffer waarschuwt allang voor dit soort mensen.
Ze zijn dom, en daarmee wordt geen gebrek aan intelligentie bedoelt, maar een moreel tekort. Argumenten baten niet. Feiten die niet stroken met eigen vooroordeel
worden eenvoudig ongeloofwaardig genoemd.

dinsdag 22 februari 2011

De Christelijke knieval voor de Islamitische variant van het Christendom

Arabische christenen erkennen het Oude Testament niet meer.
Het is geschreven door de Joden,ter rechtvaardiging van hun eigen onmenselijke daden, zo redeneren de Arabische Christenen.

Het Palestijns-Israëlische conflict is volgens hen geen conflict sinds 1948, maar een conflict van een paar duizend jaar oud, sinds de Joden hun land binnentrokken. men zal nooit accepteren onderdeel te zijn van een staat bestuurd door Joden. Als Palestijns christen is hij in de eerste plaats Arabier en daarna pas christen.
De problemen in het Midden-Oosten en de rest van de wereld worden veroorzaakt door de Joden. Ze hebben de macht in de wereld.

Het is natuurlijk de schuld van de Joden dat de Arabieren hun onmetelijke rijkdom en grondgebieden niet voor het welzijn van de Arabische volkeren kunnen aanwenden.
Het grondgebied van de Joden (Israël) nog geen 1% van de Arabische landen, en niet gezegend met de olierijkdommen van hun Arabische buren.

Een deel van de oorzaak van dit soort denken heeft natuurlijk zijn wortels in de antisemitische propaganda die vooral sinds het bestaan van de staat Israël in de hoofden van de Arabieren wordt gestampt, door hun politieke en religieuze leiders.

Vervangingsleer
Ook in de westerse christelijke kerk, is er vooral onder de linkse theologen een trend om de zogenaamde vervangingsleer als uitgangspunt te nemen.
De vervangingsleer -(theorie) betekend in het kort dat de kerk de rol van de Joden in het Oude Testament overnemen. In het Oude Testament staat dat de Joden het uitverkoren volk zijn.

Voorstanders vervangingsleer
De christelijke verbondenheid met het Joodse volk (Israël) staat de relatie met de Islamitische landen in de weg, zo redeneren sommige theologen. (Theoloog Bernhard Reitsma) Ook belemmert het de evangelisatie van de Arabieren, zo vinden zij.

Zowel in de Arabische,en Europese christelijke wereld is dus het motief voor de vervangingsleer de relatie tot de Joodse staat.

Arabische christenen die het oude Testament verwerpen zijn geen christenen maar
belijden een islamitische variant van het Christendom.
De westerse Christenen die het Oude Testament selectief wensen te interpreteren,
maken bewust een knieval voor de Islam.

maandag 21 februari 2011

Een einde aan de antisemitische vrijhaven

Met het stoppen van het weblog, van de Volkskrant komt een einde aan het oogluikend toestaan van antisemitisme op dit weblog.

Met Jacob Jan Willem van Waning oud D66 politicus en naar verluid
persoonlijke vriend van Alexander Pechtold had de Volkskrant een weblogger die de "Protocollen van de Wijzen van Zion" in een moderne variant nieuw leven heeft ingeblazen.

Natuurlijk was van Waning niet de enige antisemiet op het weblog, maar wel de meest hardnekkige en openlijke.
Ook broer Robert van Waning opereerde op vergelijkbare manier op het VK-blog Waren er dan geen webloggers die zich hier tegen afzetten, ja die waren er wel, maar werden vakkundig door de moderator en ombudsman van de Volkskrant virtueel de nek omgedraaid.

Ook oud Groen Links deelraad politicus Ina Dijstelberge was een gewaardeert lid op het VK blog, die verantwoordelijk wordt gehouden voor de verwijdering van bloggers die zich kritisch tegenover haar empathie voor de antisemieten op het blog durfden te uiten.

Mevrouw Dijstelberge vergeleek de Holocaust met de vlucht van de Palestijnen in 1948, ook wel door de Palestijnen Nakba genoemd.
Ook de hongerwinter 1944 meende zij te mogen vergelijken met de wijze waarop Israel tracht te verhinderen dat de Hamas Raketten, chemische en bacteriologische wapens in Gaza binnensmokkelt. Wapens bedoelt om de Joodse burgers te vermoorden.

Ik zou natuurlijk nog wel een aantal bloggers kunnen noemen, die zich op het VK blog met medeweten van de moderator mogen misdragen, maar misschien is dat ook teveel eer voor deze personen.

woensdag 19 januari 2011

Onderzoek naar financiering NGO's wekt wrevel linkse kerk

"Bedenkelijke_propaganda" de titel van een opiniestuk van Esther van Houwelingen en Guus Hoelen in de Volkskrant van 18 januari 2011-01-19

De commissie gaat onderzoeken, of de genoemde organisaties wellicht gefinancierd worden door buitenlandse overheden of terroristische organisaties. Kirshenbaum beschuldigde tijdens het debat in de Knesset de mensenrechtengroeperingen van het ‘delegitimeren van Israël en Israëlische ambtsdragers’.

Wat is hier mis mee zou ik Ester en Guus willen vragen. Is het ook niet in ons belang om te weten te komen, of de financiering en motieven van deze organisaties zuiver zijn, of dat ze werkelijk als doel de delegitimering en vernietiging van Israël en haar bevolking nastreven.
Natuurlijk de afwijzende houding van het CIDI, en de beschuldigingen van Naomi Klein doen het natuurlijk altijd goed, als je een nogal tendentieus artikel over Israël schrijft. Je achter Joden verschuilen, is allang geen uitzondering meer om legitimiteit te verkrijgen.

Zijn Ester van Houwelingen en Guus Hoelen misschien bang dat zal blijken dat er toch financiële en logistieke steun vanuit de Arabische wereld plaatsvindt, om de campagnes tegen Israël te ondersteunen.
Net als Human Right Watch dat geld ontving vanuit Saudi Arabië onder de voorwaarde dat dit geld alleen voor anti Israël campagnes zou worden gebruikt.

Electronic Intifada is een organisatie die een website exploiteert waarin Israël met nazi-Duitsland wordt vergeleken.
NGO Monitor heeft een onderzoek naar de organisatie en haar eigenaren verricht, en komt met de conclusie dat deze organisatie een duidelijk antisemitisch agenda heeft.


Ik begrijp dan ook niet waarom er mensen zijn die een onderzoek naar de activiteiten van al die schimmige zelfverklaarde mensenrechtenorganisaties niet netjes achten, en zelfs als bedreigend voor de democratie benoemen.

zaterdag 15 januari 2011

Het antisemitisme is weer thuis

In de papieren Volkskrant van 29 december 2010 stond een column van Arabist Martin Janssen.
De auteur is een in Damascus (Syrië) woonachtige Arabist. Volgens hem heeft oud-eurocommissaris Frits Bolkestein met zijn advies aan religieuze Joden om te emigreren een reëel probleem aan de orde gesteld.
Opmerkelijk is dat deze column niet door de Volkskrant op haar internet pagina is geplaatst.

Enkele weken geleden kregen onze Joodse landgenoten van voormalig VVD-leider Bolkestein het advies om te emigreren omdat het virulente antisemitisme van moslimjongeren de toekomst voor Joden in Nederland hoogst onzeker zou maken. De pijnlijke waarheid van het opnieuw de kop opsteken van antisemitisme is echter veeleer een Europees probleem dat door regeringen onvoldoende wordt onderkend. Terwijl statistieken aantonen dat er in Europa jaarlijks duizenden antisemitische incidenten plaatsvinden, variërend van lijfelijk geweld tegen Joden tot het vernielen van Joodse begraafplaatsen en gebedshuizen, reageren de diverse regeringen aarzelend op dit zorgwekkende fenomeen.

In de islamitische wereld was antisemitisme tot in de negentiende eeuw een onbekend verschijnsel. De islamitische sharia, die de mensheid verdeelt in moslims en niet-moslims, spreekt steeds over de 'lieden van het boek' waarmee Joden en christenen worden bedoeld. Alhoewel de Koran vooral over Joden weinig vleiend is, werden binnen het islamitisch theologisch en juridisch denken Joden en christenen uiteindelijk altijd als één groep be-schouwd. Dit veranderde echter in de negentiende eeuw toen het Europese antisemitisme zijn intrede deed in de Arabische wereld.

De negentiende eeuw zag de opkomst van allerlei nationalistische bewegingen. Van de Balkan tot de Kaukasus eisten christelijke volkeren, die onderworpen waren aan het Osmaanse gezag hun onafhankelijkheid en vrijheid op, hierin gesteund door de Europese machten. In het verlengde hiervan ontstond ook het zionisme, een Joods nationalistische beweging die een eigen staat beoogde voor het Joodse volk omdat het klimaat in Europa steeds antisemitischer. werd. Zo verschenen er boeken en artikelen waarin beweerd werd, dat Joden christelijke kinderen ritueel zouden slachten om tijdens het joodse pascha hun bloed te gebruiken bij het bereiden van het matzabrood.ln Frankrijk verscheen het beruchte boek Protocollen van de Wijzen van Zion, dat vervalste verslagen bevatte van het eerste zionistische congres dat in 1897 in Bazel had plaatsgevonden. De deelnemers zouden hier een sinister plan hebben uitgewerkt dat moest leiden tot Joodse wereldhegemonie.

Het Europese antisemitisme, verspreid in media en politiek, zou uiteindelijk resulteren in de nazi-ideologic die de Joden afschilderde als intrinsiek slecht en bron van alle problemen in de wereld. Deze nazi-ideologie vond een enorme weerklank in de Arabische wereld, zowel onder de seculiere elites als islamitische bewegingen. Na de Eerste Wereldoorlog had Engeland Palestina als mandaatgebied toegewezen gekregen met de specifieke opdracht van de Volkenbond om hier de stichting van een 'Joods thuisland' voor te bereiden. Dit leidde tot verbittering en haat onder de Arabieren, wat handig werd uitgebuit door de nazi's. Hadj Hoesseini, de grootmoefti van Jeruzalem en leider van de Palestijnse beweging, kreeg in november 1941 van Hitler de belofte dat Duitsland, na het Midden-Oosten bevrijd te hebben van de Engelsen en Fransen, alle Joden in Palestina zou vernietigen.

De Europese kolonisatieperiode liet in het Midden-Oosten de tegenstrijdige erfenis achter van enerzijds de staat Israël, vooral ontstaan door Europees schuldgevoel over de Holocaust, en anderzijds het antisemitisme dat deze Holocaust net had veroorzaakt. Dit Europees antisemitisme vermengde zich met traditioneel islamitische concepten. Binnen het islamitisch denken is het uitgesloten dat gebieden die ooit door de islam zijn veroverd, terugkeren in de handen der ongelovigen'. De onderworpen volkeren krijgen een dhimma !protectieverdrag) aangeboden. maar opstanden van de onderworpenen ( dhimmis) worden niet getolereerd. In deze context worden de Joden gezien als een dhimmi-volk dat in oрstапd is gekomen tegen het verdrag van islamitische protectie en dat de onvergeeflijke overtreding beging om op islamitisch gebied een eigen onafhankelijke staat te stichten. Vandaar dat islamitische bewegingen als Hamas en Hezbollah de staat Israël nooit zullen еrkennen. Hun haatpreken tegen Israёl zijn echter doordesemd met Europese antisemitische ideeën, vaгiërend van de zionistische intentie om de wereld te veroveren tot de beschuldiging dat Joden moslimkinderen ritueel slachten.

De stichting van de staat Israël in 1948 opende echter zowel in Europa als in de Arabische wereld de mogelijkheid om traditioneel antisemitisme te camoufleren als antizionisme. Islamitische hardliners en Europese neonazi's maken er geen geheim van dat ze Joden als volk haten en demoniseren, maar veel Arabische en Europese intellectuelen stellen dat hun kritiek uitsluitend de staat Israël en zijn politiek betreft.

Hier dient duidelijk te worden gesteld dat kritiek op besluiten van de Israëlische regering volkomen legitiem is en iemand niet automatisch tot een antisemiet maakt. Toch kan men zich niet aan de indruk onttrekken dat velen antizionisme dankbaar als kapstok gebruiken om hun antisemitisme te versluieren. Dit wordt zowel duidelijk uit de dubbele standaard die ze aanleggen om uiting te geven aan hun morele verontwaardiging én de terminologie die hierbij gebruikt wordt. In Europese kranten zijn talrijke artikelen verschenen waarin zionisme on-verbloemd wordt gelijkgesteld met nationaal-socialisme. De politiek van Israël jegens de Palestijnen zou niet verschillen van die van de nazi's. Hiermee worden de Joden, de slachtoffers van de Holocaust, plotseling tot daders.

Deze gedachte schenkt uiteraard een enorme verlichting aan de bezwaarde Europese gewetens. Immers, waarom zouden we ons schuldig voelen over de Holocaust als de Joden eigenlijk niets beter zijn dan de nazi's?
De hierbij gebruikte dubbele Standaard wordt vooral duidelijk op internationaal niveau. De Mensenrechtencommissie van de Verenigde Naties noemde reeds in 1975 zionisme een vorm van racisme. Dezelfde commissie kwam in 1991 bijeen in het Zuid-Afrikaanse Durban waar Israël een apartheidsstaat werd genoemd. Dit was een zwaarwegende term omdat het apartheidsregime in Zuid-Afrika, na jaren van internationaal isolement, uiteindelijk verdween - wat leek te suggereren dat dit uiteindelijk ook het lot van Israël zou worden.

Vóóг 1940 hadden in Europa rechtse en fascistische partijen het alleenrecht op antisemitisme, maar het nieuwe antisemitisme is veel ingewikkelder en gevaarlijker. Ook linkse, liberale en mensenrechtenbewegingen tokkelen thans op de snaar van het als antizionisme verhulde antisemitisme, vaak gedreven door een antiglobalisering en anti-Amerikaanse ideologie. Het kapitalistische Amerika wordt gezien als de hoofdschuldige van de verfoeilijke globalisering, gedreven door het Joodse kаpitaal en de zionistische lobby die volgens deze theorie de dienst uitmaakt in Washington. Waarmee dé cirkel weer rond is en we weer terug zijn bij de oude Europese clichés over de `Joodse kapitalisten' die achter de schermen naar wereldhegemonie streven en die de Verenigde Staten als instrument gebruiken om hun sinistere plannen te verwezenlijken. Het nieuwe antisemitisme. dat overal in Europa van zich laat horen een explosieve cocktail van het oude rechtse fascisme en links seculier anti-Amerikanisme dat zich verbindt met het antisemitisme van immigranten met een islamitische achtergrond.

Een eeuw geleden werd het Europese antisemitisme geëxporteerd naar de islamitische wereld, waar het een vruchtbare voedingsbodem vond. Anno 2010 wordt dit mede door Europese ideeën gevormde islamitische antisemitisme geimporteerd in Europa. Het welgemeende advies van Frits Bolkestein aan religieuze Joden om te emigreren, is gebaseerd op het beangstigende anti-. semitisme van een gedeelte van de islamitische gemeenschap in Nederland. Bolkesteins juiste diagnose ontslaat echter autochtone Nederlanders en Europeanen niet van hun plicht om ook de hand in eigen boezem te steken en enig kritisch zelfonderzoek te doen.