Een acute blindedarmontsteking op 26 maart is voor Virgil
van Dijk bijna fataal afgelopen, omdat
men in het UMCG geen enkele oorzaak voor zijn buikpijn
konden vinden.
Gelukkig voor Virgil, was zijn moeder zo verstandig hem later
naar het Martini Ziekenhuis te brengen, waar ze al snel doorhadden dat hij inmiddels een acute
buikvliesontsteking had opgelopen, ten gevolge
van de ontstoken blindedarm.
Het Laboratorium van het UMCG kon donderdagnacht geen enkel verontrustende oorzaak vinden in de
bloed en urine monsters, die bij van Dijk werden afgenomen.
Men stuurde hem naar huis met een zak vol pillen.
In het dagblad van het noorden van donderdag 18 juli staat
een interview over de bijna dood-ervaring zoals Virgil van Dijk deze blunder
van het UMCG noemt.
Wie echter tussen de regels doorleest, zal het niet ontgaan,
dat Virgil van Dijk niet echt gelukkig over de wijze waarop het UMCG haar taak
als zorgverlener invulling geeft.
Dat zijn moeder later hem niet weer naar het UMCG brengt,
maar kiest voor het Martiniziekenhuis,
is heel duidelijk een motie van wantrouwen naar het
prestigieuze UMCG.
Het UMCG die jarenlang voor de kleinste behandeling een
wachtlijst van maanden hanteerde, heeft die wachtlijsten met enkele dagen en
weken kunnen terugbrengen.
Dit door medische studenten in te huren, en als arts in opleiding laat
werken
Dat dit de kwaliteit van zorgverlening aantast zal door het ziekenhuis met grote
verontwaardiging worden ontkend, maar als je al een simpele
blindedarmontsteking niet kunt vaststellen !!
Opvallend is ook dat dit interview niet te vinden is op de
website van het Dagblad v/h Noorden.
Je zou bijna denken, dat hier een vriendendienst aan het
UMCG wordt verleend.
Daarom het interview hieronder:
Dagblad van het Noorden 18 Juli 2012
Door Jan Mennega
Na bijna-doodervaring bewuster in het leven
Suwon Virgil van Dijk staat na de eerste grote tegenslag in zijn nog jonge carrière bewuster in het leven. 'Ik kan nu veel meer van dingen genieten en die ook veel meer gaan waarderen. Dat mijn moeder, mijn broertje, mijn zusje, de mensen om mij heen gezond zijn. Dat ik van mijn hobby mijn beroep heb kunnen maken. Dat ik voor 20.000 mensen mag voetballen. Van dingen die je al als gewoon was gaan beschouwen maar die dat in feite niet waren."
Het had niet veel gescheeld of Virgil van Dijk was er niet meer geweest. Een acute blindedarmontsteking was hem bijna fataal geworden. "De dokter heeft tegen mij gezegd dat een niet fit of ouder iemand dit niet zou hebben overleefd. Ze hebben me nog net op tijd geopereerd. Gelukkig maar."
Het is maandag 26 maart als Virgil van Dijk buikpijn krijgt. "Ik heb dat toen ook aangegeven bij verzorger Henk Hagenauw. Het waren lichte klachten. De dagen erna ben ik gewoon door blijven trainen. De training van donderdag heb ik ook nog afgemaakt. Ik ben die dag vroeg naar bed
Het had niet veel gescheeld of Virgil van Dijk was er niet meer geweest. Een acute blindedarmontsteking was hem bijna fataal geworden. "De dokter heeft tegen mij gezegd dat een niet fit of ouder iemand dit niet zou hebben overleefd. Ze hebben me nog net op tijd geopereerd. Gelukkig maar."
Het is maandag 26 maart als Virgil van Dijk buikpijn krijgt. "Ik heb dat toen ook aangegeven bij verzorger Henk Hagenauw. Het waren lichte klachten. De dagen erna ben ik gewoon door blijven trainen. De training van donderdag heb ik ook nog afgemaakt. Ik ben die dag vroeg naar bed
gegaan. Doordat ik steeds meer pijn kreeg ben ik om drie uur 's nachts naar het UMCG gegaan." Zijn ploeg- en huisgenoot Tim Keurntjes reed hem er naar toe. "In het ziekenhuis hebben ze me bloed afgenomen en er is ook een urinetest gedaan. Het duurde anderhalf uur voordat ze het resultaat van die testjes binnen hadden. Er was niks bijzonders te zien. Ik heb tabletten meegekregen en ben weer naar huis gegaan.
De volgende dag is mijn moeder bij mij gekomen."
Door het innemen van de tabletten had hij wat minder pijn, vertelt Van Dijk. "Maar het ging niet weg. Eten kon ik slecht binnenhouden en ik had ook steeds veel dorst. In de nacht van zaterdag op zondag kreeg ik opnieuw veel last en op zondagochtend heeft mijn moeder me om acht uur al naar het Martini Ziekenhuis gebracht. Er is wéér bloed geprikt en opnieuw een urinetest gedaan en 's middags ben ik al geopereerd. Ik bleek al buikvliesontsteking en een niervergiftiging te hebben."
De eerste vier dagen na de operatie is hij door een hel gegaan, laat Van Dijk weten. 'ik had zoveel pijn, ik kon de nacht bijna niet doorkomen. Overal in mijn lichaam zaten slangen en draden. Ik had een katheter, ik had een infuus, ik kreeg sondevoeding via mijn neus en ik had ook drains in mijn lichaam. Ik zat aan alle kanten vast en kreeg ook voortdurend injecties. Ik was ontzettend zwak."
Na tien dagen mocht Van Dijk het ziekenhuis verlaten. Hij ging met zijn moeder mee naar haar huis in Breda. Maar de ellende was nog niet voorbij. 'Tijdens de eerste nacht thuis krijg ik pijn bij mijn longen en had ik veel last bij het ademen. Ben ik direct weer naar het ziekenhuis gegaan. Opnieuw bloedprikken. Bleek dat ik vocht bij mijn longen had. Heb ik ook nog een nacht in het ziekenhuis in Breda gelegen. Daar hebben ze een punctie gedaan. Doordat er niks bacterieels in het vocht zat mocht ik thuis revalideren."
Nadat hij weer wat was overeind gekrabbeld ging Van Dijk een week op vakantie bij familie in Suriname. "En daar kreeg ik direct een griepje. De eerste drie dagen van mijn vakantie heb ik op bed gelegen." Hij kan er zowaar om glimlachen.
"Mijn conditie was helemaal weg en door alle prikken die ik heb gehad en de spierverslappers die ik heb gekregen was mijn spiermassa ook helemaal weg. Ik ben drie weken eerder dan de rest van de groep weer met de training begonnen. Samen met looptrainer Jan Arend Vredeveld. Alles zonder bal, alleen maar lopen. Daar hou ik helemaal niet van", zegt Van Dijk, die acht kilo aan gewicht kwijt raakte. "Ik weeg nu 90 kilo. Voor mijn lengte, 1 meter 95, is dat een goed gewicht"
Helemaal op niveau is hij nog niet weer, geeft Van Dijk aan. "Ik denk dat ik ongeveer op tachtig procent zit. In de komende weken tot aan de competitie moet ik zorgen topfit te worden. Ik kijk heel positief tegen het seizoen aan. We hebben er stuk voor stuk goede spelers bijgekregen. We krijgen een goed team. Er wordt hard getraind. Iedereen moet knokken voor zijn plaatsje. Maaskant is een trainer die voor duidelijkheid zorgt. Hij is heel direct, draait nergens omheen. Wat goed is is goed, wat slecht is is slecht. Ik hou daar wel van. Zelf moet ik zorgen blessurevrij te blijven. Ik wil een constant seizoen spelen en met FC Groningen Europees voetbal halen."
De volgende dag is mijn moeder bij mij gekomen."
Door het innemen van de tabletten had hij wat minder pijn, vertelt Van Dijk. "Maar het ging niet weg. Eten kon ik slecht binnenhouden en ik had ook steeds veel dorst. In de nacht van zaterdag op zondag kreeg ik opnieuw veel last en op zondagochtend heeft mijn moeder me om acht uur al naar het Martini Ziekenhuis gebracht. Er is wéér bloed geprikt en opnieuw een urinetest gedaan en 's middags ben ik al geopereerd. Ik bleek al buikvliesontsteking en een niervergiftiging te hebben."
De eerste vier dagen na de operatie is hij door een hel gegaan, laat Van Dijk weten. 'ik had zoveel pijn, ik kon de nacht bijna niet doorkomen. Overal in mijn lichaam zaten slangen en draden. Ik had een katheter, ik had een infuus, ik kreeg sondevoeding via mijn neus en ik had ook drains in mijn lichaam. Ik zat aan alle kanten vast en kreeg ook voortdurend injecties. Ik was ontzettend zwak."
Na tien dagen mocht Van Dijk het ziekenhuis verlaten. Hij ging met zijn moeder mee naar haar huis in Breda. Maar de ellende was nog niet voorbij. 'Tijdens de eerste nacht thuis krijg ik pijn bij mijn longen en had ik veel last bij het ademen. Ben ik direct weer naar het ziekenhuis gegaan. Opnieuw bloedprikken. Bleek dat ik vocht bij mijn longen had. Heb ik ook nog een nacht in het ziekenhuis in Breda gelegen. Daar hebben ze een punctie gedaan. Doordat er niks bacterieels in het vocht zat mocht ik thuis revalideren."
Nadat hij weer wat was overeind gekrabbeld ging Van Dijk een week op vakantie bij familie in Suriname. "En daar kreeg ik direct een griepje. De eerste drie dagen van mijn vakantie heb ik op bed gelegen." Hij kan er zowaar om glimlachen.
"Mijn conditie was helemaal weg en door alle prikken die ik heb gehad en de spierverslappers die ik heb gekregen was mijn spiermassa ook helemaal weg. Ik ben drie weken eerder dan de rest van de groep weer met de training begonnen. Samen met looptrainer Jan Arend Vredeveld. Alles zonder bal, alleen maar lopen. Daar hou ik helemaal niet van", zegt Van Dijk, die acht kilo aan gewicht kwijt raakte. "Ik weeg nu 90 kilo. Voor mijn lengte, 1 meter 95, is dat een goed gewicht"
Helemaal op niveau is hij nog niet weer, geeft Van Dijk aan. "Ik denk dat ik ongeveer op tachtig procent zit. In de komende weken tot aan de competitie moet ik zorgen topfit te worden. Ik kijk heel positief tegen het seizoen aan. We hebben er stuk voor stuk goede spelers bijgekregen. We krijgen een goed team. Er wordt hard getraind. Iedereen moet knokken voor zijn plaatsje. Maaskant is een trainer die voor duidelijkheid zorgt. Hij is heel direct, draait nergens omheen. Wat goed is is goed, wat slecht is is slecht. Ik hou daar wel van. Zelf moet ik zorgen blessurevrij te blijven. Ik wil een constant seizoen spelen en met FC Groningen Europees voetbal halen."