MET VOLLE ZEILEN naar een beter Nederland was de eerste partijkrant van de in 1946 opgerichte Partij van de Arbeid. Het tijdschrift heeft niet lang bestaan, en is totaal in de vergetelheid geraakt.
Maar in de eerste editie van april 1946, werd een nadrukkelijke boodschap geplaatst, waarin de PvdA werd gewaarschuwd om nooit en te nimmer in zee te gaan met Communisten, maar ook heel erg op de hoede te zijn voor Communistische infiltranten. Inmiddels is duidelijk geworden dat de Sociaal democratische identiteit van de PvdA niet meer de geest van Joop den Uyl ademt, maar geïnfiltreerd is door politieke opportunisten met een dubbele agenda, De VARA eens de ideologische spreekbuis van de PvdA, is bijvoorbeeld de eigenaar van de opiniewebsite Joop.nl, die ideologisch beschouwd het beste te omschrijven is als Marxistisch Communistisch maar vooral fungeert als een uitlaatklep voor verhullend antisemitisme.
In de eerste editie van dit tijdschrift werd in een terugblik op de Oorlog duidelijk gemaakt waarom de PvdA zich ten alle tijden moest onthouden van enigerlei samenwerking met de Communisten. Deze analyse van het Communisme en hun werkwijze is inhoudelijk nooit veranderd, en nog steeds actueel.
Waarom geen Communisten.
Uit de doelstellingen door Lenin aangegeven en uit de tactiek, die de communisten ter bereiking van die doelstellingen moeten volgen, is de dubbelhartigheid in het communistische optreden te verklaren.
Communisme is tegelijkertijd een samenzwering en een agitatie. Om het vertrouwen te winnen van de leden der organisaties, waarin zij binnendringen moeten de communisten toewijding en eerlijkheid voorwenden — tegelijkertijd echter moeten zij de beginselen van die organisaties afwijzen, de leiders verdacht maken en als het mogelijk is, de plaatsen der leiders bezetten. Communistisch optreden is te vergelijken met het optreden van een troep parachutisten, die heimelijk achter het front zijn geland. Zij zijn niet wat zij voorwenden te zijn. Zij gehoorzamen niet de wetten, aan welke zij beweren trouw te hebben gezworen. Zij leven volgens andere maatstaven dan de mensen in de omgeving, waarin zij zijn binnengedrongen.
Deze dubbelhartigheid verklaart het weinig benijdenswaardige gemak waarmee communisten het begrip „doodgewone eerlijkheid" op hun manier uitleggen, al naar de omstandigheden hun zulks gewenst doen voorkomen.
Zij zijn principieel in- de politiek onbetrouwbaar!
Zij zijn onbetrouwbaar voor de reactie!
Maar voor de democratie zijn zij in gelijke mate onbetrouwbaar.
Betrouwbaar zijn zij slechts voor de speciale soort communisten, die op enig tijdstip in Moskou de lakens uitdelen.
Zij waren trouw aan Lenin en - aan Trotzky. Totdat Trotzky door de heersende kliek in Moskou werd weggejaagd en later in Mexico door Russische communistische sluipmoordenaarshand als een beest geslacht werd. Op het ogenblik zijn zij trouw aan Stalin... totdat er nieuwe veranderingen in Moskou plaats vinden. Dan gaat de stalen bezem door de communistische partijen der verschillende landen. Communisten, van welke nationaliteit zij ook mogen zijn, maken aan Moskou alles ondergeschikt.
Is het nodig in den brede te schetsen hoe Moskou de gedragingen der communisten in het verleden heeft voorgeschreven en het heden ten dage nog doet? Neen immers! De voornaamste feiten zijn alom bekend. Maar voor degenen in Nederland, die enkele van deze feiten vergeten mochten zijn, volgt hier nog eens een korte opsomming.
Duitsland. Voor 1933 was niet de groeiende beweging van Hitler de voornaamste vijand der Duitse communisten. „De sociaal-democratie is de voornaamste vijand!" was de leus. De geschiedschrijver zal eenmaal vaststellen, dat aan de inwendige uitholling van de toch al niet sterke democratische krachten in het Duitsland voordat Hitler aan het bewind kwam, de communisten de schuld dragen. Er loopt een rechte lijn van het anti-democratisch optreden der Duitse communisten naar het uitbreken van de tweede wereldoorlog.
Engeland. Gedurende de eerste twee jaar van de wereldoorlog tegen Hitler probeerden de Engelse communisten op elke mogelijke wijze de kracht van Engeland te Ondermijnen. Zij wensten niet mee te doen. Toen de Engelse Labour Party en de Britse vakverenigingen de uiterste krachten inspanden om het Europese vasteland van Hitler's tyrannie te bevrijden, trachtten de Engelse communisten deze organisatie in tweeën te splijten. Pas toen Hitler het vriendschapsverdrag, dat Stalin met hem had gesloten, verbrak, zwaaiden de Britse communisten om. Moskou dicteerde, zij gehoorzaamden braaf.
Nederland. Nadat op 10 Mei 1940 Duitsland ons land verraderlijk had overvallen, weigerde de Communistische Partij Nederland zich te scharen achter de wettige regering, die van Londen uit de strijd voor de bevrijding van ons land voortzette. Aan pogingen om door schelden op de grondwettige, Nederlandse regering, door verdachtmaking harer bedoelingen en door besmeuring van haar goede naam, bij de Nazi's in het gevlei te komen, heeft het niet ontbroken — in woord noch geschrift. De houding van de officiële Communistische Partij Nederland was in die dagen landverraderlijk! Zeker, een aantal communisten hebben individueel aan het geheime verzet op moedige wijze deelgenomen; zij hebben in vele gevallen het offer van hun leven gebracht. Maar deze moedige mannen handelden aldus in strijd met wat de Communistische Partij openlijk beleed. Pas toen Hitler het vriendschapsverdrag, dat Stalin met hem had gesloten, verbrak, zwaaiden ook de officiële communisten In Nederland om.
Toen het volk van Nederland in nood verkeerde, hield de Communistische Partij zich doof — toen Moskou commandeerde gehoorzaamde zij onmiddellijk.
Frankrijk. Het voornaamste oogmerk van de Franse communisten thans is te zorgen, dat een hecht verbond tussen Frankrijk en Engeland niet tot stand komt. Want Moskou heeft gecommandeerd, dat West-Europa een huis vol verdeeldheid moet blijven, opdat Rusland's macht des te groter zij. Engeland en Frankrijk mogen niet nader tot elkander komen. Daarom stellen de Franse communisten ten aanzien van het Duitse Roergebied eisen, die Engeland niet inwilligen kan. Zij werpen voortdurend twistappels tussen de onderhandelaars. Maar ... de Duitse communisten in Duitsland stellen ten aanzien . van de Roer precies de tegenovergestelde eisen als de Franse. Verwarring en tweespalt in West-Europa, zodat het economisch herstel moeilijk, ja onmogelijk wordt en chaos.